Nie wiem, co myśleć mam...
Co robić?
Co czuć?
Co widzieć, czy może nie dostrzegać...
Zagubiona pośrodku ludzkości.
Samotna w świecie technologii.
Pocieszająca się nierzeczywistymi historiami z książek.
Próbująca znaleźć ukojenie w świecie bezduszności.
Cel musi zostać nadany, aby można go było zrealizować...
Szukając go codziennie, zatapiam się w świecie fantazji.
W spokojny wieczór, czas przemyśleń układając fragmenty puzzli życia.

2012/13

Jestem uczuciem.
Jednym wielkim supłem uczuć. Dlaczego supłem?
Można się zastanawiać...
To bardzo proste, ponieważ jest ich tak wiele.
Są zbite w jedną wielką kulę, która się jarzy ogniem.
Obezwładniające.
Coraz bardziej się ściskają...
Czy w końcu to ustąpi?
Czy będę wolna...?

I te myśli zagłuszające bicie serca...
Zostać?
Każdy popełnia błędy, a jednak...
Ile można znieść?
Najważniejsze decyzje w życiu nigdy nie są łatwe.
Czy to nie śmieszne? Nie, to smutne.
A teraz usiądź cichutko i zostań, bo w głębi serca wiesz co robić.

Człowiek jest tylko człowiekiem, a może lepiej powiedzieć ,aż człowiekiem.
Dlaczego?
Bo wszystko odczuwa głęboko. Te uczucia zostają w nim na zawsze, mimo tego że myśli inaczej. Czają się w zakamarkach duszy na skraju umysłu. Aż w końcu w odpowiednim dla siebie czasie wychodzą, pokazują prawdziwe "ja". Ujawniają ogromny ból, tęsknotę, miłość czy inne obezwładniające uczucie.
Myślimy ,że wszystko jest pod kontrolą...
Głupcy. Nie wszystko potrafimy kontrolować np.uczucia...
Wzbierające i gromadzące się uczucia.
Rozczarowanie... zagnieżdża się najgłębiej w sercu i w umyśle.
Kiedy nie masz już sił... nie płaczesz, jesteś po prostu smutny i zrezygnowany.
Czy walka z wiatrakami ma sens?