Wieczny sen zstąpił na Ciebie tato.
A ja cierpię za to , że Ciebie tak wcześnie mi odebrano.
Dziś uszyta ma dusza z rozpaczy , a to dopiero jej szaty.
Daremnie uszyć się staram ze wspomnień z Tobą uśmiech na twarzy.
Gdyż wiem, że bez Ciebie wiele już się nie wydarzy.
Pożegnać godnie Cie pragnę , lecz serce pełne żalu się garnie.
Kocham Cię tato , wierze, że dla Ciebie to nigdy nie było za mało .
Zawsze będę pamiętać wspólne nasze chwile.
Słów już moich Kres , gdyż wyrazić co czuje, mi ich brakuje

Kochać Cie nigdy nie przestałam
Choć przez lata myślałam,
że z serca Cie wygnałam.

Choć czas upłynął pokaźny
Wrócić do Ciebie wmig umiałam.
Lecz z samą sobą poradzić sobie nie umiałam.

Znów o czas prosić chciałam,
Lecz za wiele od Ciebie wymagałam.
Gdyż serce na pół Ci złamałam.

Kolejne lata będę czekała.
Gdybyś tylko chciał.

Skoro długokresowo
Miłość nas nie opuszcza.

Serce mi pęka..
Taka moja udręka,
że skończyć kochać nie mogę.
Ciągle powracam z myślą o Tobie.

Zabawne lecz tragizmem wypełnione
Anomalia deszczowo- łzowe,
Zapanować nad sobą nie pozwalają
tylko męczą z chęcią
serce już wycieńczone.

Rozum ubolewa lecz serce spełnione
gdy tylko oczy moje widzą Twoje.
Dla dobra mego i Twojego odejść wypada
lecz wszechświat nie pozwala i upadam
na samą myśl straty
tego piękna i szkarady.

Biało czarne koło to my.
Ja i Ty...

Czuję, że grunt tracić zaczęłam , gdy wybaczać największe błędy decyzję podjęłam. Tracę Siebie dla Ciebie, czy to wychodzi na dobre? Skromne resztki dostałam, a serce całe Ci oddałam. W zgliszczach namiętności i obietnic bujam. Smutna i pusta pozostałam, jak na ironię dla Ciebie tak bardzo się starałam.

Pokój pełen drobnych gestów.
Kieliszków, talerzy. Nawet kilka ubrań brutalnie ściągniętych. Oddychają jeszcze świeżością, rozpaczą, tęsknotą. Malują namiętny obraz wspomnień który tak będzie pamiętny.

Przy Tobie czuję się jak motyl
Mały fruwający przy Tobie mój dotyk
Choć nie duży dla Ciebie ma sens
Ja daje Ci w nim mój cały śpiew
Miłości pewnej obiecuję
Odwdzięczyć się nią oczekuję.

Dramatem napisana część rozstania.
Lepiej się witać.
Lecz to pożegnanie bez następnego powitania
O miłości wiele kłamstw rzuconych, odrzuconych.
On zwykłą sympatią podchmielony...
Ona w gotowości serca pęknięcia ...
Kłamie, zmyśla, kręci, pęka i wzycha.
Tylko rzekła...
Ja również nie oddałabym za Ciebie serca.

Siedzi obok mnie w ten deszczowy wieczór, nieświadom mych uczuć, które buzują
Gdy prosi mnie o herbatę...

Wiatr dostaje się zza zamkniętych okien do mojego serca, ciała,głowy.
Ból rozsiał się w sercu i puszcza plony.
To będą kolejne przeszkody.
Nie takie miały być nasze.. Ugody!
znowu upadam, spadam, potykam się.
Nie takie miały być plony!

Scenarzysta życiowy strasznie natchniony. Czuję, że nie stroni od ochłody.

Z własnej głupoty cierpi dziś moje serce.
Trudne mam życie. Zamknięte w butelce..

Widzialam Ciebie i było fajnie
zapewne jak w niebie
Widzialam liście na drzewie
I teraz nie wiem..
Jest jesień. .

Kawa na ławe
Serce na stół
Małe opętanie
Bielizna na dywanie
I już nic nie będzie takie same
Bo serce ma złamane