Wieczny sen zstąpił na Ciebie tato.
A ja cierpię za to , że Ciebie tak wcześnie mi odebrano.
Dziś uszyta ma dusza z rozpaczy , a to dopiero jej szaty.
Daremnie uszyć się staram ze wspomnień z Tobą uśmiech na twarzy.
Gdyż wiem, że bez Ciebie wiele już się nie wydarzy.
Pożegnać godnie Cie pragnę , lecz serce pełne żalu się garnie.
Kocham Cię tato , wierze, że dla Ciebie to nigdy nie było za mało .
Zawsze będę pamiętać wspólne nasze chwile.
Słów już moich Kres , gdyż wyrazić co czuje, mi ich brakuje

Kochać Cie nigdy nie przestałam
Choć przez lata myślałam,
że z serca Cie wygnałam.

Choć czas upłynął pokaźny
Wrócić do Ciebie wmig umiałam.
Lecz z samą sobą poradzić sobie nie umiałam.

Znów o czas prosić chciałam,
Lecz za wiele od Ciebie wymagałam.
Gdyż serce na pół Ci złamałam.

Kolejne lata będę czekała.
Gdybyś tylko chciał.

Skoro długokresowo
Miłość nas nie opuszcza.

Serce mi pęka..
Taka moja udręka,
że skończyć kochać nie mogę.
Ciągle powracam z myślą o Tobie.

Zabawne lecz tragizmem wypełnione
Anomalia deszczowo- łzowe,
Zapanować nad sobą nie pozwalają
tylko męczą z chęcią
serce już wycieńczone.

Rozum ubolewa lecz serce spełnione
gdy tylko oczy moje widzą Twoje.
Dla dobra mego i Twojego odejść wypada
lecz wszechświat nie pozwala i upadam
na samą myśl straty
tego piękna i szkarady.

Biało czarne koło to my.
Ja i Ty...

Czuję, że grunt tracić zaczęłam , gdy wybaczać największe błędy decyzję podjęłam. Tracę Siebie dla Ciebie, czy to wychodzi na dobre? Skromne resztki dostałam, a serce całe Ci oddałam. W zgliszczach namiętności i obietnic bujam. Smutna i pusta pozostałam, jak na ironię dla Ciebie tak bardzo się starałam.