-Irlandia. 14 kwietnia 1955.Zapowiadał się romantyczny wieczór wraz z Damenem, moją pierwszą i jak na razie jedyną miłością. Mieliśmy spotkać się w jednym z tamtejszych parków. Było jakoś po 21:00 a on nie zjawiał się. Postanowiłam poczekać na ławce. W tej samej chwili kiedy moje wielkie cielsko miało usadowić się wygodnie na siedzeniu czyjaś zimna dłoń pociągnęła mnie w jedno z najbardziej zaciemnionych miejsc. Poznałam go po głosie. "Kochasz mnie tak bardzo że ufasz mi bezgranicznie?" "Oczywiście.." Odpowiedziałam szeptem. Po chwili jednak dodałam "tak. uf.." Nie zdążyłam dokończyć bo pocałował mnie z taką czułością że aż nogi się pode mną ugięły. [...] Popatrzył mi głęboko w oczy i szepnął "Nora, musisz istnieć. Za bardzo Cię kocham." Nie zdążam spytać się o co mu chodzi. Zwyczajnie nie dawał mi dojść do słowa. "Zrobiłem coś bardzo złego" Powtarzał. "Jestem wampirem, oni po mnie przyjdą.. ale najpierw chcą zabrać mi ciebie" Rzucił się na mnie i po prostu naznaczył.
Mówiąc to odsłoniłam kark na którym znajdował się stary wzór przypominający elegancki tatuaż.
-Tylko to zostawił mi po sobie.
Po moim policzku spłynęła samotna łza.

Twój uśmiech twe słowa w mej duszy
Sprawiły że lód mego serca się kruszy
I choć wiem ze szans nie mam żadnych
Powiedzieć ci chce parę słów ładnych
Że przy Tobie me serce się śmieje
Mrok mej duszy przy Tobie jaśnieje
Przy Tobie piękniejsze są dni moje
Bo łaknie wciąż Ciebie stłumione serce moje...

Dlaczego innych ludzi wciąż ranie...
Dlaczego wcielam ból w ich w życia trwanie...
Dlaczego zabijam w sobie resztki miłości...
Dlatego że nie ma w mym sercu prawości...
Skrzywdziłam Ciebie i jest mi z tym źle...
I w głębi serca wiem że wciąż...Kocham....Cię...

Niektóre 'anioły' po prostu muszą 'upaść', aby potem wstać i próbować dalej. By pokazać światu, że nie można się poddawać.