Ileż to się człowiek może dowiedzieć sam o sobie na przekór wszystkiemu pchając palec między drzwi pragnienia a futrynę potrzeby.

Zamknij oczy,

wycisz duszę

Stan błogości cię ogarnie

Nie zapomnisz snów z przeszłości

lecz pamiętaj co to życie.

Poukładaj swoją duszę,

tak jak płomień gorejącą

i nie pozwól by w przyszłości

ktoś ją zmącił nienawiścią.

Otwórz oczy,

wiedz, że jestem

mimo że na wskroś samotność

przepełniła twoją duszę.

Nie pozwolę tobie upaść,

nie pozwolę cię zapomnieć.

Powiem: szybuj

kiedy mroczna strona życia zamajaczy.

*Kaena*

Anioł, któremu nieznana druzgocąca moc podcina skrzydła, z łoskotem rozbija się o ziemię. Leży w bezruchu, oddycha ciężko. Boi się poruszyć. Mimo wszystko ma w głębi duszy skrawek wschodzącego słońca.
Choćby nawet bardzo chciał umrzeć, to jednak wciąż żyje – taka już niestety natura Aniołów, że nie mogą umrzeć kiedy ktoś zabierze im skrzydła. Zbyt wiele nadziei się w nich tli, zbyt wiele marzeń i ciekawości mają w sobie, by móc odejść.
Oczy Anioła, które wyrażały tak wiele – ból, strach, zaskoczenie – przepełniała teraz groza. Po czole spłynęła słona kropla przerażenia. Twarz była ściśnięta promieniującym bólem. Nienaturalnie wykrzywiona. Krew, słodka krew popłynęła po jego policzku. Z ust wyrwał się krzyk przesycony cierpieniem i powoli przeszedł w wycie, drżące i [...]

Kilka beczek. Pękatych i starych. Kilka skrzyń, szarych, nieco spróchniałych. Mały stosik w jednym miejscu. I jeszcze kilka takich samych obok.
Człowiek, choć wystraszony, bowiem boi się ciemności, podchodzi do jednej z beczek. Otwiera wieko, a przecież coś w głębi duszy podpowiadało mu, żeby tego nie robił!!
Widzi wyzierające z wnętrza ku górze dziwnie powykrzywiane, jakby zeschnięte ludzkie twarze. W przerażeniu otwiera kolejne wieko i.... ten sam widok spowija załzawione i wylęknione oczy.
Następne wieko...
Następne wieko...
Następne wieko...
I kolejne... kolejne... kolejne...
Wszystkie beczki, wszystkie skrzynie wypełnione są zwłokami ludzkimi... i tylko nieśmiało umysł człowieka trąca myśl „Po cóż ci to było?? po co otwierałeś? Po cholerę byłeś ciekaw?!!”
Trwa więc człowiek w dziwnym zawieszeniu. Tysiąc myśli odbija się [...]