Marudzę przy tablicy niewiedzy
Szukając w pamięci
Wzorów skróconej miłości

Zasypiam u boku upadłego anioła...
Budzę się u boku pustej butelki...

na stronie
prawie dwusetnej
zamieściłam ogłoszenie
o adopcji
niewielka kobietka
z niewielkim biustem
niewielkie pośladki
osadzone między
niewielkimi biodrami
i skromna
nieśmiała
niewiele zjada
niewiele zużywa wody
niewiele zajmuje miejsca
gotuje, piecze, wywiesza pranie
i cicha
kochliwa
na prawie dwusetnej stronie
rzadko kto bywa

to nie jest tak, że ja jestem smutna, ja po prostu jestem rozczarowana i znudzona, myślałam, że życie zaoferuje mi coś ciekawszego

co mi da usunięcie jego numeru z mojego telefonu, jeśli ja i tak znam go na pamięć? co zmieni oddawanie prezentów które od niego dostałam, skoro wiem, że mi je ofiarował? co zmieni ukrywanie się przed nim, kiedy wiem, że on gdzieś tam jest?
pozbywanie kogoś z własnego życia wcale nie jest łatwe.

-nic mi nie jest, poradzę sobie. W końcu jestem duża i silna...
-znowu zgrywasz bohatera. Lepiej chodź do mnie i się przytul...

<3

-...bo ja nadal wierzę w miłość na zawsze, jedną jedyną, najwspanialszą, bez drzazg, dającą ukojenie i ciepło i...
-nierealną?

jeśli nie zwracałeś na kogoś uwagi, nie dziw się, że nie zauważyłeś jask odchodził

najgorzej jest kiedy zaczynamy wierzyć, że coś chwilowego zostało nam dane na zawsze