Badanie ukrytej prawdy.

Jestem pomiędzy obozami, próbując doszukać się prawdy gdzieś daleko,w głębi tego,co się wydarzyło. Każdy jest od niej oddzielony własnym, chroniącym od niej umysłem. Jedyna droga to obserwacja. Po cichu. Bez komentarzy. Zaczyna się badanie. Nikt o nim nie wie a ja analizuje. Ich i siebie. Pozbywając się z czasem subiektywizmu by spojrzeć realnie, by dostrzec. Pozbywam się oczu, aby serce i zmysły odnalazły sens. Refleksja pojawia się dość szybko, gdy zabijam, uciszam wnętrze chcące osądzać. Nikt jej nie zna. Nawet uczestnicy. Leży ona gdzieś pośrodku, między prawdami subiektywnymi czerpiąc wiedzę z obu. To nie ich wina. To wina umysłu, który chce dla siebie autopomocy...

Niekontrolowany sen przepełnia zarem doznań
Pieszczacych głodne delikatnych cierni zmysly

Unosi się w powietrzu pozwalając wdychać
Ciężar pragnień niepokoju

Niebezpieczeństwo wulkanu tryska
Tulac mnie do wnętrza brudnego myśli

Dotyk niewidzialny przewiewa bawiąc się
Ciałem winnym grzechów

Dreszcze narastają

Oddech cięższy jekow doznaniami
Każe nie myśleć

Nie ma konsekwencji

Czysta przyjemność pozbawiona życia

Kiedy śmierć
przytuli Twe lica,
gdy poczujesz oddech tępy
wtem przypomnij sobie słowa
wiecznej przysięgi:
,,Będę kochała aż do śmierci"

No i spełniło się
com powiedziala
w połowie...
Bo jam kochac przestała,podczas
gdy Ty leżysz martwy w grobie