Tęsknota, którą czułam ostatnio to najwspanialsze, co mnie spotkało. To dzięki niej dni umykały szybko i ... och, niedługo Cię zobaczę!
Uśmiechniesz się do mnie szeroko. A ja rozpłynę się w powitalnym "Haaaaaajjj" i Twym uścisku... pocałunku...pieszczocie...mmm.
Wracaj do mnie, ALE JUŻ!

Jak napisać krótką myśl o tęsknocie... W głowie tłum banałów. A przecież to coś niesamowitego! Mam w sobie... Supermassive black hole . Złą i kapryśną, co przyciąga i niszczy wszystko w oczekiwaniu na to czego pragnie, wyczekuje. Niesamowicie silne, magnetyczne stworzenie. Czasem jednak własna energia ją męczy, smuci, niszczy... bo nic nie przynosi zadowolenia, zaspokojenia. A najdroższy skarb tak daleko... To wtedy płaczę, omijam prawa wszechświata i mówię " Już nie mogę dłużej, proszę bądź tu.."

Jak daleko jesteśmy w stanie posunąć się by chronić najbliższych...? Dalej niż sądzimy. Paniczny wrzask, przyspieszone bicie serca, szloch nie do zatrzymania... juz tylko sekunda i serce pęknie pod ciężarem naszych czynów. Smutne. Tak łatwo sie zapomnieć...

Boimy sie przyszłości. Minuty upływją nam powoli na rozmyslaniu "KIM MAMY BYĆ?". A jeśli tak naprawdę przyszłość nie istnieje? Przecież zawsze jest tylko tu i teraz, oraz to, co już było. Może naszym vademecum jest poznanie siebie a nie wypatrywanie i planowanie przyszłosci? To straszne... że wszyscy mamy czas na błędy, a tylko odważni szansę na przyszłość... a gdzie obiecany czas do namysłu?