Miłość powstała z okruchów nicości
To Ciebie kocham jak ptak wolności
W smutku czas się duży
Gdy nie ma Cię noce dwie
Przyjmę cię tak duszą
Jak ciałem lecz uwolnij mnie...
...od smutku, żalu, niewinności
I grzechu mej młodości
Słodkie uchybienie
Wargi twe na mych...
...kochaj mnie z umiarem
Bo przedobrzysz jeszcze dziś
Przed Bogiem stanę
By połączyć się na wieki
A gdy śmierć nas rozdzieli
Samotnie zamknę powieki
Od tej decyzji nie ma odwołania!
Kochać Cię będę do ostatniego konania...!
Męczony, bity, katowany
Lecz jednak nadal we mnie zakochany
Wisieć, żebrać, z głodu zdychać
Będę zawsze z Tobą wzdychać.

Szara codzienność – bez Twego słowa.
Chyba nie jestem na to gotowa...
Zasłaniam oczy, by łzy nie kapały,
Wiążę bandażem supełek mały.
Popatrz na dłonie – Tyś ich natchnieniem,
Ty ich problemem, ich niespełnieniem...
Kochałam Cię szczerze – Ty coś mi dał?
Byłeś mi obcy, wciąż tylko brał.
Bez tozsamości biegnę tą drogą.
Nazwali ja życiem – powinni trwogą.
Anioł zagłady – to imię moje.
Umieram zawsze... Zawsze za dwoje.
Już taki mój los, przykro to stwierdzić...
Trzeba mnie będzie szybko uśmiercić...

Siedziałam w kącie
patrząc w oczy kocie
w mroku schowany
wampir przez zło wysłany.

Ja się nie bała
w miejscu zostałam
w nim zakochana
wszędzie niechciana.

Zło popełniłam
celowo to zrobiłam
by być z ukochanym
przez dobro wygnanym.

Północ wybiła
dobro w mroku pogrążyła
Śmierć przybyła
i nas zabiła...

Upadam...
Nie widze ja leże
Szczęście odeszło w odchłań
Miłość którą czułam odeszła w nieznane
Zraniła duszę mą
Zabrała co dobre
Zostawiła ból i łzy
Nabrałam sie na nią po raz kojeny
Nie chce jej znać!
Głupie serce jej pragnie
Lecz rozum podpowiada żeby nie iść za jej głosem
Miedzy tymi obydwoma sprzecznościami krew sie leje....
Żyletka w żyle tkwi nadal
Może tam po drugiej stronie
Znajdę radość z życia......