Mamo...
Kiedy odejde nie rozpaczaj.
Pamiętaj o tym co za chwile napisze.
Nasze serca, moje i twoje stanowią jedność.
Biją zawsze i niezmiennie jednym rytmem.
Taktem którego nic nie jest w stanie zakłócić.
A kiedy mnie już nie będzie, a ty będziesz odczuwała tęsknote...Wtedy położ reke na piersi i wsłuchaj się w rytm uderzeń swego serca.
I wiedz,że gdzieś tam...gdziekolwiek się znajde, z mojej piersi będzie się dało dosłyszeć ten sam odgłos.
Ten sam rytm.
Rytm naszej nieskończonej, wiecznej miłości.
Rytm, którego nawet śmierć nie jest w stanie przerwać.
Bo nawet ona nie ma takiej mocy...

PS.Wybaczcie banalność tego przekazu.Ale czyż miłość nie jest banalna?
I czy przez swoją prostote nie jest najpiękniejszym z uczuć?

P.S[*]