W objęciach,mocno przytuleni do siebie, stali na środku pokoju.
Proszę Cię, chwilo, trwaj.
Prosze , niech nic tego nie przerwie.
Gdyby nie pudełka stojace obok, w których spakowałaś
6 lat zycia, pomyślałby ktoś:
dwoje kochajacych się ludzi, szczęśliwych i cieszących się z bycia razem...

Cóż..., życie potrafi zaskakiwać.

Wracam, choć nie mam do kogo.
Myśli spętane chwilami wspólnymi,
nie dają żyć spokojnie.
Serce na starcie
czeka na sygnał,
by dobiec i zapomnieć.

To serce z kamienia
- nie krwawi.
Juz nie ma znaczenia co czuje.
To serce z kamienia
-nie krzyczy,nie szlocha.
Kochało.
Nie kocha.

Mów mi tak dalej,
że tak lepiej.
Mów mi dalej,
że tak trzeba.
Mów,że minie,
dobrze będzie..
Mów, bo zginę w tym obłędzie.