Cztery kąty pomieszczenia
Przecież nie ma nic do stracenia
Napisałeś list pożegnalny
Powód uczynku, zbyt prosty, banalny

Widzisz siebie od boku
Sumujesz wszystkie sumy
Czarna firana od zmroku
Jest to moment zadumy

Retrospekcja? Jak slajd filmowy
Czujesz matczyny dotyk
Nagrobek marmurowy
Euforia, pierwszy erotyk

Twój pierwszy pocałunek
Wewnątrz pierwsza rana
Pierwszy mocny trunek
Myśl nierozwierana

Odchylasz głowę
Gdzie jesteś Ojcze?
Szepczesz bezgłośnie
Myśli bardziej mroczne

Ból w końcu zanikł
Cztery kąty otchłani
Głos twych myśli zamilkł
Sen przymusem zesłany

Ogarnia mnie ciemność
Wokół czy z duszy
Przysięgam ci wierność
Póki sen nie znuży

Otwieram oczy
Nic, a nawet trzask
Twego dziecka proroczy
Księżyca blask

Daje świadomość
Nie jestem sam
Jej Ta obecność
Życzę i wam

Szósty zmysł niech działa
Stań się integralnym
Niczym rycerze, ich wiara
Przy krwawym stole owalnym.

Zapytaj kogokolwiek, natychmiast ci powie
Jest wolność słowa, a wolność po słowie?

Z daleka słychać łkanie
To moja dusza, Panie
Zbiegło od mego jestestwa
Pełnego twego przekleństwa

Klątwa jak padlinożerca
Uderza, wchodzi do mego serca
W pustce został wiór
Psychika pada, jak berliński mur

Moja miłości, bez odwzajemnienia
Daj mi wiarę, daj mi sens istnienia
Niczym liście, na wietrze ulotni
Nie dajmy sobie zginąć, nie bądźmy samotni.