Tyle już wierszy o niej pisanych.
Tyle osób szczęśliwie i nieszczęśliwie zakochanych.
Czym dla mnie miłość ?
Byla odrętwieniem, utrapieniem . Mogę rzec , nie znałam jej
w pełni okazałości.
Dziś jest wyjątkowa.
Mam osobę którą chce się opiekować,
dość egoizmu , życia tylko dla siebie.
Jakże pustego życia.

Ranisz, nawet nie zdając sobie sprawy jak bardzo.
Myślisz, ze wszystko co robisz jest dobre,
ze nie masz wad, możesz wszystko.
Nawet niszczyć człowieka.
Mnie.
Tak, to ja się w Tobie zakochałam.
Brak humoru, niepewność i strach, ze znów nie wyjdzie.
W życiu umiem postawić na swoim, w miłości nie.
Szukam czegoś dobrego a widzę samo zło.
Bladze upadam gdzie daleko, zmieniam się na gorsze.
Jestem chamska i złośliwa nawet dla samej siebie, przez Ciebie rozumiesz ?
Przez Ciebie.

`wiersz napisany w wieku 14 lat .

Ostatni raz ziemia zadrżała mi pod stopami.
Człowiek mimo tego ze zgubny,
umie przystosować się do każdej sytuacji.
Zmienić skore, zarys, myśli.
Przyjąć pozycje wygrana
i unosić się ponad wszystkim.
Umie tez przegrywać,
mimo to uśmiechać się lekko,
wypłowiałym , spalonym uśmiechem.
Zgasić płomień, wpuszczając do płuc
szare złudzenia i nadzieje
i wydmuchując zgliszcza
swoich przeżyć wewnętrznych.