jeżeli kiedykolwiek kochałeś to wiesz jak oddychać
jeżeli kiedykolwiek byłeś kochany to wiesz jak to jest dawać oddech

nie zapominaj, żyj

Wszystko wokół ciemne jakby toczyła świat nieuleczalna choroba
Z każdego zakamarka spogląda smutek i trwoga
Niebo zasłoną smutnych powiek okryte
Gwiazd nie ma, serce stanęło w piersi jak wryte
Morze już wyschło lub zapadło się do środka
Piach ludzkich łez pozostał
Wciąż słyszę fale i szum i zapach zwilżonych chmur
Smak słodki na ustach, pamiętam kolor słońca i głos

Tak wygląda świat gdy spala się jedna z Gwiazd

Ja jestem nadzieja

nie rozpoznałam Ciebie, jak to możliwe
to na Ciebie czekałam całe życie
jestem tego pewna

zgubiłam po drodze marzenia
zatraciłam się wśród miliona głosów
uciekałam wciąż

błagam niebo byśmy sobie mogli się przytrafić jeszcze jeden raz...

ktoś nas zaczarował
zabawia się naszymi sercami
ktoś pociąga niciami życia
i tracę oddech

czuję jak płonę gdy zbliżasz się
chłonę Twoją aurę

wtedy znikasz znów.