Jedni boją się żyć. Najczęściej rezygnują z pierwszego kroku (by nie prowokować, boją się porażki), z miłości (bo zobowiązanie, przysięga, lojalność, dzieci...), awansu (bo mało wiary w siebie?), okazji. Zasłaniają się tym, że wiara nie pozwala. Drudzy biorą z życia garściami. Wykorzystują okazje nawet te, które mogą być przykre w skutkach. Wolą wykorzystać każdą szansę, niż do końca życia żałować, że się ich nie wykorzystało.

Za wysokie mury, za wysokie progi.
Dla tego co nie ma pleców, czy jest ubogi.

Nareszcie ktoś zablokował Eutanazję. Psychopatyczny obraz człowieka.

Tam jest jak na pustyni. W dzień usychasz z pragnienia, w nocy kostniejesz z zimna.

Dla ludzi małego formatu ważne są sprawy małego formatu, a dla ludzi wielkiego formatu ważne są sprawy wielkiego formatu.

Żeby przyjemność była większa, trzeba się nią z kimś podzielić.

Jak byłam dzieckiem okres jednego roku był dla mnie wiecznością a teraz zaledwie mrugnięciem oka.

Człowiek zwierzę stadne. Wybiera samotność a i tak szuka drugiego człowieka.

Wyjść na prostą, to tak jakby dostać skrzydeł i zacząć latać.

Najczęściej zdajemy sobie sprawę z tego, że na próżno się zamartwialiśmy, dopiero wtedy, gdy naprawdę zdarzy się dramat.