jesienna mgła

Teraz kiedy cisza
Myśli lgną się do ust.
Pragnę krzyczeć to koniec już!
Zmagań z losem …

Już Boga o nic nie poproszę.
Jedynie podziękuję za dary.
Zwłaszcza za cierpienie,
które rozrywa mi serce.

Anna Grzywna

Rzucałam zaklęcia i modlitwy.
Wierząc w życia cud.
U progu Twoich drzwi stoję
Wzrok mam smutny.
Czy chcesz bym przekroczyła ten próg?

Bez strachu mogę odejść, bez żalu
Nie popłyną łzy.
Dziś wiatr w sercu i pustka-
odwieczna moja zmora
Boże mam w sobie tyle ciepła,
a twoje serce to lód

Anna Grzywna

Pozostaje tylko
Zrzucić płaszcz wspomnień
Ubrać wygodne buty
I iść przed siebie
Dalej...
Droga wyścieloną
Czarną kolczastą różą

Za oknem
świat ubrany w kolorowe kwiaty
ich woń koi umysł
wypełnia radością serce

w duszy maluje się obraz
beztroskiego dziecka

dziś dorosłe życie
nie budzi grozy i lęku
bo w każdym z nas drzemie dziecko

dla którego niemożliwe nie istnieje

Anna Grzywna

Płonie ogień a w jego świetle
dusza szybuje
do krainy światła

pomruk gasnącego
kominka otula ciepłem
zimne serca

poświt zachodzącego słońca
kołysze do snu
majowe świerszcze

czuję oddech na skroni
na dobranoc kładę dłoń na twojej dłoni

Wiosenny witraż
Wyrzeźbiony kolorami …

Wymyśliłam nam okno na życie
W kolorach tęczy .

Świat Ubrany w barwy,
Czerwieni i zieleni
Odziewa w szaty nagie uczucia

Nie straszna szarość dnia,
Ciemność nocy.
Twój Szept- rozkosznie, usypia.

Bajka…
Nasz witraż ,tęcza
Nasze uczucia …

Cisza malowana piórem
na pergaminie życia
kreślę białą wstęgę
pomiędzy wierszem a wierszem
nieodkryte serc tajemnice
niepojęta ta chwila
nocnej nostalgii
dwojga dusz oddającej się ciszy

Światłość serca
prowadzi mnie przez ciemność
jak świetlik
przywołuje mój okręt
niczym latarnia morska
na bezkresie oceanów
czuję Twój oddech
w końcu zrzucam kotwicę
na bezpiecznym lądzie

Szczęście...
Dotykam go delikatnie - wzrokiem.
Tak jak zawilców ...
Oddaje się tej chwili...
Przesyłam uśmiech w przestworza nieba.
Wdzięczna jestem za Ten dar...

Anna Grzywna

Boję się tak jak Ty
spojrzeć w oczy bratu i siostrze
by nie pozbawić się życia

czekam tak jak Ty
kiedy skończy się odwieczna wojna
i nastanie świt

wierzę tak jak Ty
że dożyjemy dnia w którym
przestaniemy bać się oddychać

Anna Grzywna

Mrok zbrodni
zabija człowieka.

W pułapce zakłamanych prawd
nie odnajdziesz spokoju ducha
tylko honor splamiony Własną krwią.

Jak zostało powiedziane z prochu powstałeś
w proch się obrócisz.

Blizn nie goi czas.
Wstań i Walcz !

Anna Grzywna

Człowieczeństwo zapisane
czarnym atramentem na pergaminie
w księdze zapieczętowanej ludzką krwią

zamknięci w murach z beton
okrutna prawda
wchłaniamy powietrze jak odór
dzisiejsza plaga dziesiątkuje ludzkie życie

jeżeli nadejdzie świt
nie odróżnisz wroga od przyjaciela [...]

budzę się do życia
jak kwiat róży
rozwijam płatki
szczęścia

spowita oczekiwaniem
radosny okrzyk
oddany tej jednej chwili
stałeś się częścią mnie

wbijam paznokcie w ciało [...]

czeka bezbronna dusza
na wieść z gwiaździstego nieba
serce wzrusza

wybija bezbarwnym atramentem
złotą koronę
ku Bożej chwale

klęka przed bezimiennym Bogiem
prosi błaga
wiary szuka

on szepcze jej do ucha
oddaj pokłon śmierci
pięknej damie

oni mszę odprawią
pokryją trumnę kwiatami
znicz zapalą

I wszystko puszczą w niepamięć

białą kredką
ubieram w słowa
pergamin rzeczywistości

szarym ołówkiem
szkicuję zarys
niepewnej przyszłości

barwnym pędzlem
maluję krajobraz
naiwnej miłości

bezwładną dłonią
modeluje
niewinne postacie

karmię chwilą twoje zmysły
bym żyła wiecznie
a plotak jak echo się niesie...

"You are my world... "