Przybliż się kochanie,
Podejdź bliżej,
Świat jest okrutny,
A Ty jesteś taka mała

Co cię trapi?
Nieważne,
otrę Twoje łzy
Możesz się rozpadać,
Możesz łkać mi w ramię
I jeśli chcesz krzyczeć
Będę krzyczał razem z Tobą

Chce łapać Twoją dłoń,
Chce być w Tobie,
Unosić się i opadać
Chce chłonąc całą Ciebie,
Chce być zazdrosny,
Chce być obłąkany

I spijam Cię do dna,
Jesteś jak najsłodsza trucizna
I niech nazywają mnie szaleńcem,
Lecz szaleństwem jesteś Ty

Przemierzam puste ulice,
W mieście duchów,
Gdzie ból wdychany jest wraz
z zatrutym powietrzem.

I czuje lekki żal,
Jak długo jestem w stanie iść?
Powoli pochłania mnie nicość,
A moje oczy pozostają puste.

Nie ujrzysz w nich siebie. [...]

Dlaczego nie powiesz mi prawdy?
Dziewczyno o oczach koloru burzy,
w których bezustannie szaleje huragan.
Mówię: zostanę jeśli zechcesz.
Lecz ona nie chce obietnic.
A teraz jej uśmiech jest
cierpkim wspomnieniem.

O wschodzie słońca,
Twoja sylwetka zniknęła we mgle.
Tam pocałowałem Cię ostatni raz.
Co mi zrobiłaś?

I mam nadzieję, że Twoją twarz
zamaże czas.
Dziewczyno z maską bezwzględności,
Czy to w porządku jeśli wciąż,
mam Cię w sobie?

Tam gdzie moje pragnienia
szeleszczą dźwięcznie,
pośród rozszarpujących mnie snów.
Tam gdzie jest już za późno by dokonać wyboru,
a cisza zdaję się być tak odległa.

Idę.

Przy każdym wypowiedzianym
kłamstwie, moje usta krwawią.
I może pewnego dnia się obudzę
I spojrzę Ci w oczy,
Nim pęknę niczym szkło,
Zwrócę Ci wolność

Coś co straciłam,
W tajemnicy,
Przed wścibskimi spojrzeniami

Brak historii,
przepleciony tragedią,
Gdzie strzaskane zostało moje serce

Żadne show,
Żadne szaleństwo,
Tylko parę ulotnych chwil,
oddanych w zapomnienie

I w całej tej ironii,
Odnajduje ból,
To czego chciałam,
Zaczynało się Twoim imieniem

Koniec bez początku,
którego nigdy nie zobaczysz.
To po prostu coś,
na co bym sobie nie pozwoliła.

Moje serce, moje kruche serce, nie potrafię powiedzieć żegnaj. Czy nie naiwny byłem oddając się w jej ręce?

Przywoływałaś mnie zachęcająco,
A czystość Twa błyszczała mocno,
Jednak oczy pochłonięte były mgłą

Tu gdzie błękit zamienia się w czerń,
Pragnę byś ponownie
wyśpiewała pieśń

Dźwięk obietnic i szczęścia,
Niosący mą rozpacz w dal,
Miłość ukrytą we łzach

Miłość ma? Okrutna Ty,
Nigdy nie przeminiesz,
Pośród szalejących fal,
Pogrążysz mnie...

Kolejny raz.

Ona...
Przejrzystym strumieniem była,
delikatnym powiewem wiatru,
niezniszczalną skałą.
Jedyną prawdą w tym całym kłamstwie.
Cichy trzask.
Złamana, moja miłości...
zostałaś złamana.
Jak gałąź,
na pół, na pół.
I kto Cię teraz zechcę?
Miłości, kto Cię taką zechcę ?
Bolesną?

Chciałabym być prawdą,
taką w którą mógłbyś uwierzyć,
lecz w moich oczach
ukryta jest rzeka kłamstw

I mogłabym być ciemnością,
która przytuli Cię samotnej nocy,
jednak Twoje serce rwie się
ku wchodzącemu słońcu

Swoje życie dzielisz z
cieniami przeszłości,
więc dlaczego nie chcesz
dzielić go również ze mną?

I cały ten czas zasypiam niespokojna,
przez wszystko co umiera dookoła mnie,
Stałam się tak zmęczona,
zbyt wyblakła byś mógł mnie zauważyć

Teraz jestem tylko niewyraźnym tłem
w Twojej pamięci, małą szarą plamką

Bez znaczenia.

Kochany chłopcze,
Czy to nie świat uczynił Cię samotnym?
Czy nie uczynił Cię zrezygnowanym?
Twoje oczy są zmęczone,
Pozwól więc, że zabiorę to co trudne

Jeżeli pójdziesz ze mną, pokażę Ci jak piękna jest noc,
W płatkach śniegu
ukryjemy nasze sekrety,
Mogę sprawić, że uwierzysz.
[...]

Kochany świecie,
Kto otrze moje łzy?
Jeśli nie potrafię być lepsza,
Jeśli nie potrafię być prawdziwsza,
Moje samotne noce,
obawiam się, że nie odejdą.

Obietnice nie zmienią już nic,
I przysięgam, to takie zabawne,
Jesli porzucę to czym jestem,
postanowię zostawić siebie,
Kochany świecie, czy sprawisz,
że ból zniknie?

Pokochałeś mnie zbyt samolubną,
Gdybym mogła zamknąć Cię w dłoniach,
może wtedy strach zniknąłby z
moich oczu?
Czy to kłamstwo byłoby wystarczające?
Czy wtedy kochany
świecie oszczędziłbyś mnie?

Jej miłość, nie była ciepłą obietnicą,
nazwałbym to raczej zimną przysięgą.
Kruchym lodem, po którym ja
stąpałem nieostrożnie.

Chłodna jak grudniowy wiatr,
stawiała kroki zbyt pochopne.
Usłyszałem tylko pękniecie.
I zapadłem się pod tysiące zimnych fal.

Usadowiła mnie na samym dnie. [...]

Tu gdzie utknęłam,
Przy porannym zapachu kawy,
Każdego dnia, zastanawiam się.
Dokąd odszedłeś?
Czy gdybym zapytała,
moje niebo wciąż miałoby kolor
Twoich oczu?

Na fotografiach odległe wspomnienia
sprawiają, że przemijam.
Ten dom słyszał nasz śmiech,
słyszał płacz.
Czy gdybym zaryzykowała,
te dwa słowa nadal należałyby do mnie?

Obiecywałam wieczność, lecz czas nigdy nie był moją własnością.
Próbuję nie pamiętać,
Ciebie i mnie,
Rozpadających się
Czy gdybym poprosiła,
wybaczyłbyś mi?

I jeśli mój gniew zmusił mnie do odejścia, a wstyd nie opuści moich zmęczonych oczu, czegokolwiek nie zrobię, moje serce już zawsze pozostanie złamane

Pękająca u podstawy,
Pozostawiona w letargu,
Niespełniona,
Myśl

Dla wolności, której nigdy nie
będzie w stanie dosięgnąć,
Trwa,
Ale nie żyje

Zobojętniała,
cierpliwie czekam,
Aż minie,
Aż odejdzie

To w ciemności odnalazłam spokój,
To w ciemności pozwoliłam sobie
rozpaść się na tysiąc kawałków,
Tu, gdzie nie będziesz mógł mnie pozbierać
Tu, gdzie nie będziesz mógł mnie
uratować

Będę umierać

Był czas w którym chłód
rozgościł się w Tobie na dobre,
wybudzając najdotkliwsze wątpliwości,
pozostawił mnie samego.

I był czas w którym
świt stał się ciężarem,
a bezradność spoczęła na moich barkach
wówczas moje serce przestało bić.

Pamiętam jak dotykałem Twojej twarzy,
tuż przed pierwszą łzą,
I jak po kryjomu kradłem
Twój uśmiech, w chwilach gdy rozpacz była głęboko ukryta.

Wiedz, że zebrałem
wszystkie najcenniejsze łzy.
Dla ciebie przełknąłem każdą winę
i kłamałem dla twojej wolności.

Byś mogła podziwiać piękno,
Byś mogła odnaleźć spokój,
To na twoich oczach,
zgodziłem się spłonąć.

Zbyt wiele wspomnień wypłakały moje szklane oczy.
Ale Ty wciąż pozostajesz wewnątrz mnie.
Czasami jakimś cudem, znikąd, pojawiasz się znów.

Z wątków niedopowiedzianych.
Z historii nieskończonych.
Z myśli przepełnionych tęsknotą.

W objęciach smutku,
Każdej nocy,
Dla najwierniejszego kompana, [...]