Była niezorganizowana. Osobna. Miała swój świat. Czytała, czytała, czytała. Zachwycała się zdaniami i słowami. Wzruszała wierszami. Rozumiała co czyta. Świat był taki jakim go czytała. Ludzie byli tacy jakimi ich sobie idealizowała. Kochała, kochała, kochała. Pisała listy, nie spała, czasem cierpiała, żyła w uniesieniu. Nie zastanawiała się ile kosztuje mleko i dlaczego drabiny straży pożarnej sięgają tylko do ósmego piętra (...). Pracowała. Żyła. Nie wiedziała nigdy dokładnie, jaka jest data i która godzina. Żyła.
K. Janda, felieton "Helenka"

Zerkają drzewa jak sobie śpiewam...
Szeleszcząc śmiechem,
Droczę się z echem...
A bodźców mnogość przemieniam w błogość....

Straciłam ją...
niewinność ciepłego poranka
radość zwykłych rzeczy,
nadzieję na ciepły wieczór.
Puste szuflady po pragnieniach
wypełniam krwią własną i waszą...
Jestem klaunem własnej sprawiedliwości
...ale nie będziecie się śmiać.

Czeka mnie wyjazd.. tam zacznę nowe życie... życie bez łez.. smutku.. z kolorami...
Nie wierzę że to możliwe... Wszystko co widzę to ciemność...