Kim jesteś człowieku w lustrze?
przyjacielem, pracownikiem, podatnikiem,
czy tym chłopcem, który płakał do poduszki? może jesteś sumą swoich grzechów albo jakimś męczennikiem, obłudnikiem?
I kim będziesz za lat kilka? co masz jeszcze
z sobą zrobić, by zobaczyć w końcu siebie?

Cóż za kiepska scena!
źle napisane słowa.
Możemy zrobić cięcie,
i zacząć od nowa?
pozmieniać dialogi,
na bardziej przemyślane,
i układ scen pozmieniać,
w mądrzejszym scenariuszu?

Dwa słowa, tak niewiele,
słowa „Jestem gejem”,
a mogą odebrać Ci godność,
ignorować Twoje zdanie,
wyśmiać zainteresowania,
zapomnieć, że jesteś czyimś synem.
Nie zapytają jak się czujesz,
nie pomyślą, że kochasz i marzysz,
że toniesz w samotności,
i że znaczysz coś więcej niż te dwa słowa.

Pozazdrościłem małemu pieskowi,
że ktoś go przytulił i pogłaskał czule,
pozazdrościłem małemu zwierzątku,
jakie to to żałosne,
i przerażająco smutne.

Mądrość i dobro,
czy można je oddzielić?
postawić w różnych kątach?
nakazać być osobno?
czy można rzec mądrości:
"Przestań czynić dobro!"
dobru zaś "nie kochaj swej mądrości"?

O pustce wiele napisać się nie da,
więc wystarczy pusta strona,
tak prosta w swym smutku,
że nawet nie zagnieciona.