Tak wiele bym oddał by świat uczynić piękniejszym i lepszym by ludzie sprzrczać się nie musieli... Wszystko robię by tak było... Dąże do tego... Nie słusznie... Ile kroć serca kawałek komuś daruje... Ten kto go otrzyma dziękuje... Lecz później ze mnie kpi... Tak często serca swego nie szczedziłem ile miałem tyle dawałem... Lecz ile kroć podarowałem serca strzęp tyle kroć mniej go było... I dla wszystkich serca mego nie starczało... Osobie jednej sto skrawków oddałem lecz gdy za stopierwszym razem do mnie żekoma osoba przyszła zabrakło mi serca dla niej ... Osoba taką nie pamięta skrawków otrzymanych... Tylko pamięta tego jednego nie otrzymanego...
Lecz ile kroć ja po serca część przyjść chciałem nawet musiałem bo serca mi brakło... Tyle kroć mi odmawiano... Lecz w osobach o sercach wielkich skrawków będzie miliony... A skrawki owe mnożyć się będą podczas dzielenia co podaruje skrawków nieskączenie a serc uradowanie i dopełnienie...

Gdyby głos mój zbawieniem był głosił bym mądre słowa...
Gdyby dotyk mój kojąco działał na ból dotyku bym nie skąpił...
Gdyby mój wzrok pragnienientwe gasił pztrzył bym na ciebie nie ustannie...
Gdyby moje usta były twoim pragnieniem oddał by ci się cały...

Z przyjaciółmi trzeba krótko , pewnie i stanowczo... W przeciwnym razie zaczną gryźć po kostkach...

Wina i przyczyna nie mogą leżeć po jednej stronie...
Będzie nie równo...
Jedną strona sama ich nie i dźwignię...

P.S.
23.08.2016