Umiarkowany przesyt, którego powodem są treści zmieszane z treścią żołądka, co powoduje jego skręt (żołądka), a tym samym prosta linia życia przybiera kształt węża zwiniętego w kłębek lub podobnej figury jelita cienkiego (może z jego winy sam jestem cienki?)

Niegdyś zanurzyłem dłonie w gęstym i chłodnym atramencie, a jeszcze wcześniej myślałem: "wszystko, czego dotknę zamieni się złoto, będę tego typu człowiekiem, niepokornym i zwycięsko odejdę z tego, niewielkich rozmiarów miasta lub pozostanę w nim jako [...]

1.1

Lucyfer wygodnie siada w fotelu. Przez chwilę spogląda w ciemną plamę, której widoczny z jasną farbą kontrast przypomina punkt zbiegu wszystkich kierunków we wszechświecie. Jakby przez moment do jego umysł wkrada się pytanie: czasoprzestrzeń, czy coś takiego w ogóle istnieje? Odpowiedź, że istnieją tylko sama przestrzeń i ruch, który w niej się odbywa jest oczywiste. Samo istnienie czasu pozostaje umowne. Dla człowieka oczywiście zjawisko to istnieje. Dlatego człowiek pozostaje zwolennikiem idei trojga wymiarów: [...]

Reakcja alternatywna.
Ułamek sekundy później, ułamek wcześniej.
Zwietrzały atom pośród elektrowstrząsów.
Suchy ból, rzeczowy, w konkretnym miejscu.
Ból zawsze na temat.

Ból nie ustępuje miejsca,
cham pieprzony.
Ból, ojciec istnienia.
Potomek niczego.

Ból,
nieskazitelny pierwiastek milczenia.
Ból,
zakłamany przez strach i poczucie odrzucenia.

Ból.
Posiada na własność, nic nie przyrzeka.

Ból,
posąg z mosiądzu. Jęczmień w oku istnienia.

Przeklęta strzała amora.
Ból niewypowiedziany,
ukryty w oddechu,
pierwszy i [...]

Zmumifikowana czaszka, ubrana w szaro-zielonkawy bandaż, który miejscami odsłonił kawałek nagiej kości policzkowej, kolorem przypominała kawę z mlekiem, zakurzoną nieco przez coś podobnego do kakao, w gruncie jednak rzeczy była to tylko zmumifikowana czaszka, którą ktoś posiadał w swojej kolekcji, z najbardziej dumnymi eksponatami ustawiona wzdłuż gościnnej ściany, bo tak o niej mówił, gdyż do niej lgnęli goście, ułożone obok siebie - artefakty jego ducha, zgromadzone pod jednym dachem, który odgrodził im widok [...]

Zmumifikowana czaszka, ubrana w szaro-zielonkawy bandaż, który miejscami odsłonił kawałek nagiej kości policzkowej, kolorem przypominała kawę z mlekiem, zakurzoną nieco przez coś podobnego do kakao, w gruncie jednak rzeczy była to tylko zmumifikowana czaszka, którą ktoś posiadał w swojej kolekcji, z najbardziej dumnymi eksponatami ustawiona wzdłuż gościnnej ściany, bo tak o niej mówił, gdyż do niej lgnęli goście, ułożone obok siebie - artefakty jego ducha, zgromadzone pod jednym dachem, który odgrodził im widok [...]

To jest bezczelność bytu
to są łatwe wybory i trudne emocje
to są ścieżki życia, którymi chadzają samozwańczy i kalecy
rozpisani w grafiku

to są nasze duszne pokoje
nim otworzysz okno zakaszlesz i wzniesiesz kurz
w świetle jest mglistym poczuciem
starość czeka za drzwiami

ale dzisiaj mamy tylko jedną szansę
by chwytać dzień jak dziewczynę w tańcu
dzisiaj chcesz zmęczyć formę i poczuć kości
zarobić kilka siniaków i zapalić kilka szlugów

dzisiaj jest dzień
(przeklinasz siebie za to kim jesteś)
dzisiaj jest [...]

Miał kiedyś sposobność rozmawiać z pewnym pisarzem, które’n to, zafascynowany wielce, wręcz pałający niebotycznym uwielbieniem do skrzywionych wyobrażeń, nigdy nie zaczynał dnia bez mocnego whisky. Jak mawiał, a jak na prawdziwego pisarza przystało (w jego mniemaniu rzecz jasna) mówił niewiele, skąpił słowa mówionego w formie innej, niż ta, zawarta już na piśmie, które wedle jego rozumowania była doskonalszą formą komunikacji, bo przemyślaną i przetworzoną w ten sposób, że całkowicie wolna od domysłów, [...]

Było mnie nie być. Mogło, bo móc to jeszcze nie moc, ale musieć to zawsze nie może, bo jak ma móc, skoro nie ma wyboru, dlatego jest tylko skazaną na patologię życia wewnętrznego, antyczną propagandę sumienia - wyzysku, przecież to jest chory ustrój totalitarny osadzony w bliżej niezidentyfikowanym s-f, a mnie dalej nurtuje, jeśli Bóg się nie goli, to może Droga Mleczna jest tyko początkiem jego brody; trzeba wiele przejść, żeby dojść do głębokiego wniosku,

mój filozoficzny pęd w nieznane, pozbawiony tego, co [...]

Rozdział II

Był podróżnikiem od lat. Astralnym wizjonerem, którego senne myśli wędrowały po najdalszych zakątkach ludzkiej psyche. Upodobał sobie te strefy, które psychologie określili mianem nieświadomości zbiorowej. Tam właśnie ukryto wszelkie symbole, metafory, przestrzenie tak boleśnie zakorzenione w postrzeganiu i rozumowaniu ludzkim, które rzutuje na interpretację świata, iż było to miejsce doskonałe do eksploracji. Nie było natomiast niczego, co mogłoby go obecnie przerazić. Bywał w miejscach dalekich. [...]

Rozdział I (poprawiony)

Był blisko. W towarzystwie dwojga dusz, które niegdyś patrolowały Stare Urwisko, obecnie jednak, spragnione ludzkich uczuć, żerowały na Podróżniku; kierował się w stronę Kanionu. Każdy dzień podróży był niewidoczną formą wewnętrznej, stopniowej śmierci. (Palce czasu zanurzone w gorzkim ciele. Od kiedy pamięć sięga pierwszych promieni słońca, bóstwa przemawiały do nas za pośrednictwem niezliczonych myśli, dróg i sposobów. Jestem wyobcowany. Sęp nade mną czuwa. Jeśli liczy na coś [...]

Był blisko. W towarzystwie dwojga dusz, które niegdyś patrolowały Stare Urwisko, obecnie jednak, spragnione ludzkich uczuć, żerowały na Podróżniku, kierował się w stronę Kanionu. Każdy dzień podróży był niewidoczną formą wewnętrznej, stopniowej śmierci. Nie był w stanie przewidzieć, czy tak intensywna podróż, w trakcie której tych dwoje dusz wyżera jego emocjonalność, nie odbije się negatywnym echem na dalszym, spokojnym już życiu, jakie planował wieść po powrocie z podróży.

Miewał też bardziej [...]

Ludziom nie potrzebny jest człowiek, który zawiedzie ich schorowane umysły ku kojącemu światłu oświecenia. Tam, gdzie pragną dążyć sercem i myślą, w swej krótkowzrocznej propagandzie wiecznego istnienia, panują strach, ból i ciemność.

Stali się więźniami własnych wyobrażeń, więźniami słów, z którymi są związani mocniej, niż że skórą i kośćmi, oddychaniem, dotykiem, każdym, innym zmysłem. Nie wierzę, by ludzkość miała szansę na jakiekolwiek metafizyczne zbawienie.

Gdy przebywam tutaj, już jakąś [...]