Opowiadania — Jacob_Filth

Otwierasz lekko wargę za każdym razem, gdy pociągam za sznurek do niej przywiązany. Jesteś pierwszą kobietą, którą rozebrałem od pasa w dół. Zdenerwowałaś mnie nieco, tak młoda, a zarośnięta w tamtych okolicach. Przez chwilę myślałem cię ogolić całkowicie na łyso, nawoskować całe ciało, potem przynieść dużą lampę ledową. Mogłabyś świecić jak gwiazda. Ty - ciało niebieskie rzucone w szarość pomieszczenia. Wtedy zacząłbym się modlić do martwego ciała bogini. Wiem, że potrafisz słuchać. Ludzie nie [...]

Wieczór odchodzi w zapomnienie. "A jeszcze ułamek sekundy temu" - i nagle urywam w myślach. Coraz rzadziej widuję ptaki. Schowane na czubkach łysawego drzewa ostatnie promienie słońca kończą ten nudnawy dzionek suchym pocałunkiem w gałęzie. Może oblizują stare drzewo z resztek zapachu lata. "A jeszcze ułamek sekundy temu..." ta myśl powraca do mnie. Próbowałem napisać dzisiaj jakiś tekst, utwór, z motywem wieczoru ( w tle lub na pierwszym planie), ale zdałem sobie sprawę, że poezja przeplata w sobie prozę życia. Nie [...]

Chciałbym być szubienicą. Milczącą, spokojną, tańczącą na wietrze ostatniego walca. Samotnie czekając na kogoś, kto zechce pójść w tany. W Dance Macabre.

Przytuliłbym się do grubej gałęzi kasztana, samotnego strażnika, który stoi na gra­nicy pól. Cze­kałbym na zachód słońca, po­marańcze przecinające niebo, róże, których nie cier­pię, a jed­nak lu­bię pat­rzeć, gdy nieśmiało prze­bijają się przez zas­tygłe, fiole­towe chmu­ry, tuż nad ostrzem ho­ryzon­tu. Po­tem roz­ci­na je ciem­ny [...]

On to wytrawny smakosz. Znaczy to, w znaczeniu ogólnym, (warto mieć w pamięci, iż znaczeń bywa kilka, interpretacji tym więcej, a domysłów bez liku), temu smakosz ów, wdzięczny, czyli pełen wdzięku, rozkoszny, pulchny, jadowity syndrom niebieskiego księcia, obleczonego w pidżamę, stanowi element kultury nonszalancki, acz raczej nieco skryty, by nie powiedzieć - tajemniczy, a nawet zakazany.

Wspomniane atrybuty smakosza, chociaż stanowią ogólnodostępny element psychiki, składową osobowości, nie koniecznie znajdują się [...]

( wiek głosu - datowanie )

1. Głos wewnętrzny jest obrazem. Głos tworzy miraż i jego pejzaż. Głos stanowi refleksję, odbicie myśli. Jej nasączone jadem i współczuciem, gwałtowne i zarazem z lekka subtelne, przewrotne spojrzenie mami fortunę i gubi miliony.

2. Każdy wstęp rozwija ten problem, iż stanowi kasting na narratora. Te setki myśli w głowie, które przybierają głosy, chociaż raczej nie widać samego przebrania, to przyznaję, pochłaniają bez reszty.

3. Są takie rzeczy, których nie wyrazisz pismem, a tylko [...]

(...)

Nad brzegiem ust, gdzie słowa matki docierały poprzez limfatyczną powłokę, rozpostartą nad jeziorem schadzek, dwoje mnogomyśli cieszyło swoje zdolności analityczne obrazem, który, jak wiele czasu i intelektu nie poświęcić jego analizie, co wymagało jednoczesnego zaproszenia do owej zabawy wyobraźni, w dalszym ciągu był on obrazem idealnym, w którym zawarto całą doskonałość myśli, ciężką do pojęcia logiką, ukrytą w abstrakcji; niczym nie wzburzona przestrzeń falujących, jak meduzy w oceanie, kolorów, [...]

W przepływie kwasu foliowego pomiędzy udźcem jeża miauczącego pod płotem sąsiada chuja a - dwunogiem stonogi niosącej na plecach dobytek cudzego życia, co określone zostało przez organy państwa (do których zaliczyć należy kręgosłup moralny, mądrą głowę, lepkie ręce i palce, przez które wiele ludzi patrzy na świat prawa) jako grabież. W tym miejscu należy wyjaśnić termin "grabież". Słowo to oznacza grabić, czyli rabować. Jak powszechnie wiadomo, nazwa ta wywodzi się od grabieżców, którzy okradali wsie, [...]

Wypiłem kawę przypalając papierosem kolejny dzień. Syknął cicho i przetoczył się przez pokój, w ciemny koc obok stołu, gdzie w doniczce rosły złudzenia. Nie tak wysokie i pokaźne jak mogłoby się wydawać, ale wystarczająco widoczne, by odruchowo spojrzeć na nie po przekroczeniu progu pomieszczenia.

Koniec flow. Koniec natchnienia. Patrzę na to jak na pustą rolkę po srajtaśmie. Bo jest silna potrzeba. Jest dość silne parcie, ale ręce sobie tym fajdać, to ja nie wiem, czy to jest bezpieczny pomysł i czy bym się do [...]

Skrywane w sercu tajemnice psychopatów. Ból, powiesz. Trzyma w rękach moją postać. Jak kochanek. Nie poznał gniewu, ani sumienia. Dobro, wpisane w jego naturę staje się częścią mnie. Potęgowanie i zaokrąglanie.

Powietrze zbyt ciężkie dla ust. Podobnie jak tajemnice. Sekrety psychopatów skrywane w myślach. Coraz bliżej im do mnie. Całe życie o krok do zatracenia. Ciągłe poszukiwanie odmiennej drogi dla rzeczy, które pragną wyjść z mojego ciała, wydobyć się na powierzchnię.

Skrywane w sercu słowa i myśli. Nikt [...]

Jeśli kogoś miałoby to zainteresować, jakkolwiek interesant ten przejawiałby cechy bytu raczej znudzonego życiem, czy nawet bardziej! życia tego całkiem pozbawiony. Okazującym spore znaczenie faktem jawi się myśl, iż w abstrakcjach głęboko niepojętych, bo pojąc można coś ledwo rozumem, następnie co najwyżej wydalić słowem, z rzadsza napotykaną jest sytuacja, gdy miast słowa i wydalenia następuje wyłącznie, tylko i poprzez emocje przetrawienie danego pojęcia, a raczej tego, co zostało pojęte, gdy samo pojęcie jest [...]