Opowiadania — Jacob_Filth

(...)
Zbiegiem okoliczności (pomyśleć można, iż jest jakiś zbieg, który zdołał uciec owym okolicznościom, co bez wątpienia postawiłoby zbiega w roli osoby gonionej przez los, czy inaczej jeszcze, poszukiwanej przez przeznaczenie) niemniej, zbiegiem okoliczności okazuje się zawsze ciężka do przewidzenia sytuacja, która, o zgrozo, wcale nie, ani trochę, bez wątpienia, nie jest w stanie wyplątać się ze splotu zdarzeń, który owocuje okolicznościami zaskakującymi dla odbiorcy ich treści. Tymże właśnie zbiegiem [...]

(...)
Lata, jakie upłynęły od czasu złej passy, wspomina ze sporym dystansem do zdarzeń, charakterystycznym dla ludzi w pewnym wieku, także osób o stabilnym emocjonalnie podejściu do życia. Skojarzenia, jakie wiodą od teraźniejszych zdarzeń do tych, ukrytych w przeszłości, bywają absurdalne, nieraz natomiast okazują się czymś zupełnie oczywistym. Ten bezpośredni chłopak, który sporą część młodego życia spędził na podkradaniu papierosów i alkoholu, które w tamtym czasie były towarem mocno dostępnym, dla jego i [...]

Instrodukcja

1. Ludzkie przywiązanie do ciała jest doprawy urocze, zabawne i godne pożałowania, przede wszystkim jednak jest powodem intelektualnej udręki oraz strachu. Przy okazji myśli związanej z intelektualnym udręczeniem ducha ludzkiego, warto wspomnieć, iż w tej udręce skryta jest szlachetność ludzkiego ducha. Widoczne stają się ambicje, a śmierć przybiera formę popędu, niezależnego bytu, uskrzydla, dodaje siły, chociaż potrafi rzucić ciałem w najbardziej nieprzyjemne środowisko, chociaż wszelkie doznanie, w [...]

Z niejako przyszłą dezaprobatą, w mierze równej długości słowa przeżutego ustami tłumu, osąd nad kamieniem otaczającym potylicę i gniazdko wewnętrzne, słuchowe, którego odpowiedzialność (gniazdka) spoczywa w pozycji horyzontalnej, równomiernie względem linii brwiowej, prostopadle natomiast do linii nosa, wypowiedź (z przyszłą dezaprobatą) roztoczy światłe przemyślenia dotyczące natury skamieniałej myśli, gotowej umrzeć za ideały, dlatego niemal nieobecnej w betonowym świecie manifestacji potrzeb.

Stąd też: [...]

Otwierasz lekko wargę za każdym razem, gdy pociągam za sznurek do niej przywiązany. Jesteś pierwszą kobietą, którą rozebrałem od pasa w dół. Zdenerwowałaś mnie nieco, tak młoda, a zarośnięta w tamtych okolicach. Przez chwilę myślałem cię ogolić całkowicie na łyso, nawoskować całe ciało, potem przynieść dużą lampę ledową. Mogłabyś świecić jak gwiazda. Ty - ciało niebieskie rzucone w szarość pomieszczenia. Wtedy zacząłbym się modlić do martwego ciała bogini. Wiem, że potrafisz słuchać. Ludzie nie [...]

Chciałbym być szubienicą. Milczącą, spokojną, tańczącą na wietrze ostatniego walca. Samotnie czekając na kogoś, kto zechce pójść w tany. W Dance Macabre.

Przytuliłbym się do grubej gałęzi kasztana, samotnego strażnika, który stoi na gra­nicy pól. Cze­kałbym na zachód słońca, po­marańcze przecinające niebo, róże, których nie cier­pię, a jed­nak lu­bię pat­rzeć, gdy nieśmiało prze­bijają się przez zas­tygłe, fiole­towe chmu­ry, tuż nad ostrzem ho­ryzon­tu. Po­tem roz­ci­na je ciem­ny [...]

( wiek głosu - datowanie )

1. Głos wewnętrzny jest obrazem. Głos tworzy miraż i jego pejzaż. Głos stanowi refleksję, odbicie myśli. Jej nasączone jadem i współczuciem, gwałtowne i zarazem z lekka subtelne, przewrotne spojrzenie mami fortunę i gubi miliony.

2. Każdy wstęp rozwija ten problem, iż stanowi kasting na narratora. Te setki myśli w głowie, które przybierają głosy, chociaż raczej nie widać samego przebrania, to przyznaję, pochłaniają bez reszty.

3. Są takie rzeczy, których nie wyrazisz pismem, a tylko [...]

W przepływie kwasu foliowego pomiędzy udźcem jeża miauczącego pod płotem sąsiada chuja a - dwunogiem stonogi niosącej na plecach dobytek cudzego życia, co określone zostało przez organy państwa (do których zaliczyć należy kręgosłup moralny, mądrą głowę, lepkie ręce i palce, przez które wiele ludzi patrzy na świat prawa) jako grabież. W tym miejscu należy wyjaśnić termin "grabież". Słowo to oznacza grabić, czyli rabować. Jak powszechnie wiadomo, nazwa ta wywodzi się od grabieżców, którzy okradali wsie, [...]

Wypiłem kawę przypalając papierosem kolejny dzień. Syknął cicho i przetoczył się przez pokój, w ciemny koc obok stołu, gdzie w doniczce rosły złudzenia. Nie tak wysokie i pokaźne jak mogłoby się wydawać, ale wystarczająco widoczne, by odruchowo spojrzeć na nie po przekroczeniu progu pomieszczenia.

Koniec flow. Koniec natchnienia. Patrzę na to jak na pustą rolkę po srajtaśmie. Bo jest silna potrzeba. Jest dość silne parcie, ale ręce sobie tym fajdać, to ja nie wiem, czy to jest bezpieczny pomysł i czy bym się do [...]