1. Literatura powinna opierać się przede wszystkim na inteligencji.
2. Pisarstwo, które sprowadza się wyłącznie do ekspresji, wyrażania uczuć, może być pięknie, ale nie oznacza to, że jest dobre warsztatowo.
3. Twórczość jest pracą, nie przeżyciem. Przeżycia i doświadczenia mogą być motywem i napędem dla twórczej pracy.
4. U podstaw wszystkiego zawsze stoi rzemiosło. Rzetelna praca jest ważniejsza, niż natchnienie.
5. Twórczość uczy pracy nad umysłem i charakterem.
6. Literaturę powinna cechować małomówność. Przegadane treści są mdłe.
7. Literatura powinna być przejawem tego, iż autor w pracy nad formą stawia sobie wyzwania. Zarówno moralne, filozoficzne, jak też rzemieślnicze. Twórczość to proces. A proces wymaga cierpliwości, opanowania i dużej ilości skupienia, bo wiele ze ścieżek, którymi porusza się słowo pisane jest wąska i łatwo na niej zabłądzić.

Bezczelność to jedna z lepszych rzeczy, jakie mogą niejednokrotnie człowiekowi ratować skórę.

Buntowniczy charakter, buńczuczność, zadufanie w sobie, upór i duma mogą być czynnikami, które potrafią znaleźć na wszystko spokój i rozwiązanie.

Samotność potrafi uskrzydlić, bo nie ma wokoło nikogo, przy kim warto trwać na ziemi.

Ludzie potrzebuję twardego gruntu nie dlatego, że wynika to z potrzeby stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa, ale dlatego, że po twardym gruncie idzie się znacznie łatwiej, niż po grząskim i niepewnym.

Umiejętność dostrzegania rzeczy pozytywnych jest skutecznym sposobem na poszukiwanie rozwiązania w trudnej sytuacji.

Umiejętność zarządzania emocjami wymaga tego, aby umieć wysłuchać wszystkie strony.

Marzenia, za którymi nie stoją akcje, ani czynny to tylko forma emocjonalnej masturbacji.

Ludzie lubią przeciętność, bo jest przewidywalna, wygodna i napotyka społeczną aprobatę.

- Wiesz, perspektywa, to, jak postrzegasz życie, jak postrzegasz siebie, jak czujesz się w tym życiu, jakie masz podejście do tego, co robisz, zależy w dużej mierze od głosów, które podtrzymujesz w swojej głowie. Myśli, do których przywiązujesz najwięcej uwagi.

Wstałem po piątej, cały obolały, gdy postawiłem pierwszy krok czułem ból w nogach, stopach, niedawno poznałem mięsnie na stopie, które dawno zapomniałem. Każdy dzień staje się lekcją, staje się nauką. Uczę się tego, w jaki sposób nie przywiązywać [...]

- Wiesz, mówi się o tym, by panować nad swoim umysłem, by kontrolować swoje myśli. To bardzo istotne. Ale jest pewna, dość znacząca tendencja. Że człowiek chce panować nad sobą, nad negatywnym stanem, nad swoim umysłem w momencie, gdy pojawiają się negatywne myśli, rzeczy, które potrafią go przytłoczyć.

Ale chodzi również o to, by panować nad swoim umysłem w momencie, gdy pojawiają się pozytywne bodźce. Bo wtedy właśnie człowiek najchętniej traci kontrole, przecież pozytywne oznacza dobre. Po co kwestionować [...]

- Wiesz, człowiek który żywi do siebie urazę, obwinia się, czuje wyrzuty sumienia, które podtrzymuje, nie będzie twórczy. Tak na prawdę nie dajesz sobie szansy na zmianę. Gdy zaczynasz poszukiwać odpowiedzi i myślisz sobie: "już powinien to wiedzieć, już powinienem to ogarniać, już powinienem to umieć i nie jesteś w stanie spełnić swojego oczekiwania tu i teraz, bo może nie jesteś w stanie czegoś zrobić Teraz, nie jesteś w stanie czegoś wymyślić Teraz, nie jesteś w stanie znaleźć odpowiedzi Teraz, ale jeśli [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Jak już rok temu wróciłem do jazdy po długiej, długiej przerwie to wiedziałem, że mi nie da i znowu zacznę atakować murki i schody. Ale po 10-ściu latach skilla trochę ubyło i trzeba znowu progresować.

W sumie to się jaram, bo do tego tricku podchodziłem 3x z czego 2x złamałem deskę. Także, jakby nie patrzeć, żeby przeżyć te kilka sekund, nawet tak koślawe jeszcze, musiałem poświęcić wiele upadków, trochę walki we własnej głowie i sporo, sporo godzin.

Ale jak już się zrobi coś, co bardzo człowiek chciał, zwłaszcza, jeśli musiał pokonać własny lęk, ograniczenia, trudności, że czegoś jeszcze nie ogarniał, robił źle, odruchowo, nie był skupiony lub zaangażowany, za każdym razem jest to uczucie, które łączy w sobie euforię, głęboki spokój, beztroskę, radość, motywację, siłę i dlatego worth it

Jeśli nie wiesz, kim jesteś - napierdol się. Wypij tyle, żeby przestało Ci na czymkolwiek zależeć, bo jeśli jesteś pijany i nic Cię nie interesuje to Twoje ukryte JA. To Twoja ukryta tożsamość, która wychodzi na wolność, gdy nic nie chcesz, niczego nie potrzebujesz. Dlatego na trzeźwo człowiek doznaje moralnego kaca. Bo wstydzi się samego siebie, którego NIE ZNA. Którego ma dosyć po pijaku. Napierdol się. Właśnie dlatego, że alkohol szkodzi, ale też pokazuje Ci rzeczy w głowie, których nie chcesz wiedzieć, [...]

Tendencyjność myślenia, dualizm, ten binarny system, w którym funkcjonuje człowiek jest jego ograniczeniem.

Podział na dobre i złe. Ważne i nieważne, słuszne i niewłaściwe, ładne i brzydkie, mądre i głupie, ten podział zawsze jest prostolinijny, bo sprowadza się do jednej, ciągłej linii, na której dwa punkty prezentują przeciwstawne siły.

Ale samo stwierdzenie przeciwstawne ma już w sobie tendencyjność. Podział na dobre i złe, na jasne i czarne, podział jest granicą, której człowiek nie chce przekroczyć, bo [...]

Musisz nauczyć się odróżniać cele od obowiązków.
Cele są czymś, co chce osiągnąć.
Obowiązki są czymś, co musisz zrobić.

Czasem może wydawać się, że obowiązek jest Twoim celem.
Czasem obowiązek może stać na przeszkodzie Twoim celom.

Dlatego musisz odróżnić obowiązki od celów,
by zrozumieć, dlaczego robisz to, co robisz.
By zrozumieć, czy to co robisz w jakiś sposób Ciebie buduje.

Przybliża Cię do Twojego celu.

Jeśli żyjesz tylko obowiązkami, które nie są bliskie Twoim celom,
tak na prawdę nie żyjesz.

A coto toto się podziało ze mną. Mój wewnętrzny przydział, wydział mój specjalny, tajna kartoteka, nie tylko akt urodzenia, ale i śmierci, który przecież jeszcze się nie wydał, wpadł w moje ręce. Dosięgły mnie moje szachrajstwa umysłowe, moje gierki i przekręty do tego stopnia, iż samo sobie, a przez to siebie uświadomiłem, iż życie moje właściwie dobiec mus końca.

Skończyły mi się i patos, i interpretacja własnego losu, jak to się interpretuje historię w sposób artystyczny, tak mocno to się wyświechtało, [...]