( wiek głosu - datowanie )

1. Głos wewnętrzny jest obrazem. Głos tworzy miraż i jego pejzaż. Głos stanowi refleksję, odbicie myśli. Jej nasączone jadem i współczuciem, gwałtowne i zarazem z lekka subtelne, przewrotne spojrzenie mami fortunę i gubi miliony.

2. Każdy wstęp rozwija ten problem, iż stanowi kasting na narratora. Te setki myśli w głowie, które przybierają głosy, chociaż raczej nie widać samego przebrania, to przyznaję, pochłaniają bez reszty.

3. Są takie rzeczy, których nie wyrazisz pismem, a tylko [...]

W przepływie kwasu foliowego pomiędzy udźcem jeża miauczącego pod płotem sąsiada chuja a - dwunogiem stonogi niosącej na plecach dobytek cudzego życia, co określone zostało przez organy państwa (do których zaliczyć należy kręgosłup moralny, mądrą głowę, lepkie ręce i palce, przez które wiele ludzi patrzy na świat prawa) jako grabież. W tym miejscu należy wyjaśnić termin "grabież". Słowo to oznacza grabić, czyli rabować. Jak powszechnie wiadomo, nazwa ta wywodzi się od grabieżców, którzy okradali wsie, [...]

Dzień 1234, godzina jak każda inna/

Złożony na pół, gotowy już raport, połyskiwał świeżym, czarnym atramentem. Leżał na szklanym blacie stołu o surowym, minimalistycznym wyglądzie, który imituje chłód porannego nieba. Służbowa notatka, w której zawarte były poczynania firmy na globalnym rynku. Z tego wnioskować można, że sieć korporacji, ze sporym mozołem, skutecznie jednak oplotła całą kulę ziemską, a po wszystkim wróciła do siedziby matki, tej samej, z której z przestronnego, obrotowego i przeszklonego [...]

Kilka chmur z owocami ułożonymi na nich jak półmisku, sunęło po niebie.
Nikt, zbyt leniwie ułożony na uszytej z trawy polanie, nie zwracał uwagi na rzeczy płynące po błękitnym, spokojnym i bezkresnym płótnie, którego urok wstaje się widoczny po zmierzchu. Gdy ktoś odpowiedzialny za czuwanie nad dniem i nocą wyłącza światło.

Udomowioną elektryczność kładzie do snu wraz z odgłosami dnia codziennego. Wtedy oddech każdej, śpiącej istoty miesza się z wiatrem. I z odgłosami w swoim brzuchu wbiega po gałęziach na [...]

1.

Byłem osrany. Nie przerażony. Nie wątpiący w nieskazitelną moc boskiego istnienia. To nie było żadne, egzystencjalne załamanie wiary, żaden wyższy, emocjonalny stan, który próbował zasiać słabość, zwątpienie, brak pewności, zabrać oparcie, które odczuwałem w Bogu. To było coś materialnego, co przemawia bezpośrednio przez zwierzęcy instynkt, przemawia przez zmysły, przez układ nerwowy, neurony, przemawia przez skórę, przez włosy, paznokcie. To coś fizycznego, co można poczuć i każda, metafizyczna wiara, [...]

Kamień spada, uderza w lustro. Sieć pęknięć i powikłań, zbiegów losu, i zdarzeń nie po myśli. Struktura świata, chaotyczna, omylna, mimo to bezbłędnie trafia w emocjonalność człowieka, wyciąga co lepsze, żuje w ustach jak padlinę, wypluwa. Zostają szczelin w skałach, małych punktach zaczepnym ze światem zewnętrznym. Wątpliwości mają tam gniazda. Siedzą cicho i spokojnie. Czekają na moment, w którym mogą napuchnąć, eksplodować, rozerwać pancerz człowieka i zostawić go w rozsypce. Moment dzikiej satysfakcji, [...]