Ludzie często mówią o śnie w kontekście godzin, ile godzin śpią dziennie, liczą ile godzin snu im pozostało, gdy idą późno spać, rzadziej przelicza się ile godzin w ciągu dobry ma człowiek do dyspozycji, który poświęca swój sen na poczet działania.

Rozwój to robienie rzeczy w sposób błędny, niewłaściwy.
Bo właśnie błędy są tym, co niesie ze sobą nowe umiejętności.
Dlatego tak ważna, a jednocześnie trudna jest umiejętność przyznawania się do błędów.
A następnie umiejętność ich wykorzystania.
Wymaga to pracy w tym sensie, że początkowo trudno jest przeskoczyć zwykłą, ludzką mentalność, która nie chce przyznać się do błędu, bo przez to może czuć się gorzej.
Człowiek nie przyznaje się do błędu, ponieważ to sprawia, że czuje się gorzej sam ze [...]

Język, którego musiałem się nauczyć był niczym więcej tylko emocjami.
Język, którego musiałem się nauczyć był niczym więcej, jak świadomym myśleniem.
Język, którego musiałem się nauczyć był niczym więcej, jak możliwością kreacji.
Język, którego musiałem się nauczyć wiązał się z wkładem pracy w to, kim jestem.
Język, którego musiałem się nauczyć był językiem, który odcinał moje korzenie.
Język, którego musiałem się nauczyć był niczym więcej, jak nasionami życia,
nasionami przyszłych myśli. Był sposobem życia i postrzegania.

Język, którego musiałem się nauczyć jest uniwersalny i indywidualny.
Język, którego musiałem się nauczyć, sprawił, iż wyszedłem ze swojego opakowania, wyszedłem poza schematy i przyzwyczajenia.
Język, którego musiałem się nauczyć, nauczył mnie samodzielności. Przestałem być tworem, a stałem się twórcą. Przestałem być dziełem, a stałem się mistrzem.
Przestałem być rzeźbą, a stałem się rzeźbiarzem. Przestałem być efektem, a stałem się procesem.

Jedyną, faktyczną wartość posiada praca nad samym sobą, którą wykonuje się niejednokrotnie w sposób mozolny.

Umiejętność ta wymaga elastyczności, przede wszystkim w myśleniu, postrzeganiu, czy podejściu. Także przy okazji poddawania realiom własnych celów.

Z reguły główny cel nie ulega zmianie. Przede wszystkim dlatego, że główny cel jest równie mglisty, co konkretny. Do jego realizacji potrzeba odpowiednich kroków, etapów, sposobu działania, strategii. I wszelkie zmiany zachodzą najczęściej na poziomie [...]

Umiejętność prowadzenia dialogu z własnymi myślami ułatwia zmianę podejścia, a także własnego zachowania. Również zmianę nawyków.

Nie ważne, jaki masz cel. Jeśli jest on pozytywny, ważna dla Ciebie, wartościowy, liczy się, jak wiele rzeczy w życiu jesteś w stanie poświęcić i podporządkować jego realizacji. Nie każdego dnia udaje się spełniać małe cele. Te, które są krokami do realizacji większego celu. Ważne, aby każdego, następnego dnia zrobić coś więcej, lepiej, bardziej, by każdy dzień krokiem naprzód. Aby każdego dnia rozwijać dyscyplinę, wiarę w siebie i swoje możliwości. Aby każdego dnia uczyć się pozytywnego myślenia, ale [...]

Tylko ciężka praca nad samym sobą ma jakąkolwiek, faktyczną wartość w tym świecie. Poprzez możliwość głębszego kontaktu ze swoją istotą, z ukrytym pod szeregiem zdarzeń i doświadczeń ja, z którego człowiek może czerpać ogromną siłą, następuje faktyczny rozwój. Kontakt ten, relacja może być tym silniejsza, im mocniej człowiek pracuje nad swoją wolą, nad siłą charakteru, pracuję w imię własnej wolności i niezależności.

Najlepszym sposobem na naukę kontroli umysłu, jest rozwój umiejętności panowania nad własnym ciałem.

Nie ma silniejszej bariery językowej, niż ta, która istnieje pomiędzy dwiema osobami, które posługują się tym samym językiem.

Podążanie za opinią większości to jedno z najbezpieczniejszych rozwiązań. Człowiek ma poparcie dziesiątek osób, co sprawia, iż zyskuje nie tylko siłę, ale również przeświadczenie. A przeświadczenia to coś, co wynika z powtarzania poglądów i stereotypów.
Na przeciwko przeświadczeń zawsze znajduje się człowiek, który wychodzi poza ten przyjemny i widoczny krąg cichej, wręcz nieświadomej, adoracji, z tego kółka wzajemnego uwielbienia, które cechuje egotyzm w bardzo prostej i złudnej postaci. Egotyzm, w którym jako tako, nie istnieje indywidualne ego człowieka, a wyłącznie ego społeczne, masowe, w którym masa czerpie poczucie wyższości nad jednostką, a następnie tym poczucie bardzo się cieszy, dzieli i szydzi z jednostki, bo w grupie jest siła. Ale to w jednostce jest wiara. Zawsze była i zawsze będzie. W kłamstwa zawsze wierzą miliony, w prawdę wyłącznie poszczególne osoby.

~pewnie inspirowane, pewnie banialuk. pewnie.

Negatywne podejście do własnej osoby, które przejawia się w postaci "do niczego się nie nadaję, to nie dla mnie" jest w gruncie rzeczy wygodne i przyjemne - zdejmuje z człowieka odpowiedzialność za czyny i działania, których się podejmuje, właśnie dlatego, że przestaje jakiekolwiek podejmować.

W gruncie rzeczy jesteśmy sentymentalistami, z czasem tylko sentymentalizm staje się gorzkim zwierzeniem ludzkich myśli, które poznały utratę, trud istnienia, samotność, ból porażki, brak akceptacji, czy odrzucenia.
Z czasem można przyłapać się na tym, że smaki, które oferuje nam życie traktujemy jako wyznacznik jego realności, a nawet objawienie metafizycznej prawdy. Jest to o tyle sprytne, że smak gorzki nie musi wcale być negatywny, jednak prawda jest gorzka, podobnie jak kwaśny nie musi być negatywny, z pewnością [...]