Skoro potrafimy planować i snuć marzenia, to tak, jakbyśmy częściowo potrafili przewidywać przyszłość.

Skoro potrafimy planować i snuć marzenia, to tak jakbyś umieli przewidywać przyszłość

Dziękuję za te chwile, gdy czuję, że nie chce mi się robić tego, co zaplanowałem, gdy nie czuję, bym miał na to dzisiaj ochotę, bo wtedy właśnie mogę zrobić prawdziwy krok naprzód, zrobić coś więcej i coś ponad.

Dziękuję za te chwile, gdy jestem zmęczony i zdarza się, że pod koniec dnia ciężko jest mi ustać na nogach, a słodkie zmęczenie wypełnia ciało, a jednak, pomimo tego, że jest obecne, robię to, co zaplanowałem, bo wtedy podejmuję realną decyzję, co tak na prawdę liczy się dla mnie jak dużą wartość posiada, i jak bardzo jestem zdeterminowany, by to osiągnąć.

Dziękuję za momenty lęku, bo wiem, że w momencie, gdy pojawia się lęk, jestem na właściwej drodze.

Emocje to informacje. Informacje poddaje się analizie i ocenie.
Działanie na poziomie emocji to działanie na poziomie nie chce mi się chce mi się.
Działanie sprowadza się do poziomi motywacji i pozytywnego nastawienia.

Działanie z poziomu dyscypliny to nie chce mi się chce mi się, jednak podejmowane działanie pozostaje niezależne od emocji.

Działanie z poziomu emocji to ślepa wiara.
Działanie z poziomu umysłu w sposób świadomy to działanie, które pozwala rozwijać nawyki, wiarę we własne możliwości i kształtować charakter.

Motywacja jest zjawiskiem pomocnym, ale nie jest wieczna, nie zawsze jest w życiu obecna. Wykonywanie czynności w stanie emocjonalnego, pozytywnego pobudzenia jest łatwe.
Ale prawdziwa walka zaczyna się w obliczu negatywnych emocji, w obliczu niechęci, zniechęcenia. Bycie uważnym, praca nad nawykami, obserwacja myśli i wewnętrznych głosów pozwala na prawdziwy rozwój.

Zamiast być po prostu sobą, bądź rzemieślnikiem własnego ja.

Im częściej widzę kolejną reklamę guru sukcesu, dyscypliny, mistrza podświadomości, klucznika ukrytego potencjału w mojej głowie, zastanawiam się, czy to już ten czas "fałszywych proroków" o których proboszcz czytał z ambony jak jeszcze zdarzało mi się pójść do kościoła.

Wdzięczność za to, co człowiek posiada, uczy do tych rzeczy szacunku.

Górnolotność bez podstaw jest tylko upadkiem.
Myślenie o tym, co można było zrobić, a czego się nie zrobiło prowadzi do blokady twórczej, rozpaczy, wyrzutów sumienia.
Myślenie o tym, co można zrobić teraz rozwija i pozwala znaleźć sposoby.
Najtrudniejsze w przyswojeniu są podstawy, ponieważ to one pozwalają na robienie rzeczy bardziej złożonych.

Najtrudniej zbudować solidne fundamenty, ponieważ to one sięgają najgłębiej w człowieku.