Czasem przeraża mnie myśl, że nie posiadam żadnych potrzeb życiowych. Żadnych z pominięciem czysto fizycznych potrzeb, związanych z naturą, przetrwaniem, prokreacją, żywieniem. Jakbym nie posiadał podstawowych potrzeb ducha. Jakbym nie posiadał duszy. Chciałem powiedzieć, że to mnie niszczy, ale wewnętrznie od dawna jestem zdewastowany i może to pisanie, wysławianie to ratowanie siebie przed ostatecznym upadkiem w otchłań beznadziei i rozpaczy. Możę w ten sposób leczę siebie i może potrzeba uleczenia, zasklepienia rań jest jedną z podstawowych potrzeb ducha, jakie posiadam. Jednak nie ma w nim nic ze sztuki, a może duża część sztuki właśnie z owej potrzeby wynika.

Życie wewnętrzne pisarza zawsze zostaje podzielone lub w domyśle takim pozostaje - oderwanym dwojgiem lub więcej światów. Fantazje, bardziej wizje, wyobrażenia, głębokie myśli dotyczące przebiegu sytuacji, zachowania, rysowanie portretu psychologicznego wymagają całego wachlarza szczegółowych pytań. Proza jest zbiorem pytań autora, na które czytelnik uzyskuje odpowiedź. Chociaż nie zna tych pytań dosłownie, może osądzić, jak wiele szczegółów zostało poruszone, jak bardzo odpowiedzi przekonują do ogólnego zarysu [...]

Jednym ze sprytniejszych mechanizmów psychicznych, jakie wykształciła nieświadomość, jest myśl, która przekonuje człowieka, że w jego życiu najważniejszą rolę ma świadomość i, że to właśnie ona odgrywa w nim rolę determinującą to życie oraz osobowość.