Jacob_Filth

Myślałem, że sobie odpocznę na święta, ale coś się nie udało. Potem mnie tchnęło dopiero, że jednak od samego siebie ciężko odpocząć i nie ma takiej ilość czasu, która pozwoli się zrelaksować i zrestartować.

Przegadaliśmy tak wiele czasu, ale gdybyś wtedy choć raz odezwała się do mnie i chciała usłyszeć odpowiedź, pewnie nie mielibyśmy o czym rozmawiać.

Jeśli chcesz mnie zdobyć - nie przestawaj odpychać;
bądź uległa a nie zwrócę na Ciebie uwagi.
Brak oporu jest nudny.

Ludziom, czy ogólnie - społeczeństwu - nie potrzeba sztuki wyszukanej, czy wymagającej. Człowiek oczekuje sztuki prostej i przyjaznej w odbiorze, banalnej i oczywistej, ale przez to bliskiej. Nie potrzeba wyszukanego słownictwa, głębokich przemyśleń a kilka suchych faktów i oczywistych wniosków, by poruszyć człowieka. Bo człowiek jest jednym, wielkim, banalnym poruszeniem tkanek. Jest kiczowatym zlepkiem emocji. Jest patetycznym i nudnym osobnikiem, który lubi stosować poszczególne, wyszukane zwroty i sformułowania ku własnej uciesze. Ale w jego ustach brzmią pusto, jakby nie miały definicji, siły przebicia, czy przekonania, a stanowiły tylko abstrakcyjny, jednak społecznie zrozumiany slogan, którym warto się posługiwać, bo takie są normy społeczne.

Przy okazji każdej myśli czuję, jakbym oszukiwał samego siebie, każda decyzja, przedsięwzięcie jest jakby ucieczką przed czymś, rodzajem kamuflażu. Oczywiście, nie jestem w stanie zlokalizować przed czym tak bardzo chronię umysł - a raczej - przed czym umysł stara się ochronić mnie samego. I nie czuję się żywy. Nawet nie wiem jak to określić. Poruszam się, robię rzeczy, ale nie ma w tym czegokolwiek, wszystko jest puste, powierzchowne, umowne, bo wpisane w dobrze znane modele działania, którego następstwa są [...]