(Prolog)

Kamień spada, by uderzyć w lustro. Sieć pęknięć i powikłań, zbiegów losu, i zdarzeń nie po myśli. Struktura świata, chaotyczna, omylna, mimo to bezbłędnie trafia w emocjonalność człowieka, wyciąga co lepsze, żuje w ustach jak padlinę, wypluwa. Zostają szczeliny w skałach, małych punktach zaczepnym ze światem zewnętrznym. Wątpliwości mają tam gniazda. Siedzą cicho i spokojnie. Czekają na moment, w którym mogą napuchnąć, eksplodować, rozerwać pancerz człowieka i zostawić go w rozsypce. Moment [...]

Człowiek, tym bardziej Kościół nigdy nie rozumieli koncepcji Antychrysta. Oczywiście jest prawdą, że Kościół zostanie zniszczony przez Antychrysta. Jednak nie stanowi on jednostki, samej w sobie, a wyłącznie pojawia się w formie reprezentanta. Stary Kościół przemija. Jego przywileje, pozycja społeczna runęły i procesu tego nie sposób odwrócić. Jest to moment w których Antychryst wstąpi na ścieżkę ognia i zniszczenia. Jednak jedyną ofiarą będzie Kościół sam w sobie. Antychryst powstał dla człowieka. Powstał jako przepowiednia. Zwiastun tego, co nieuniknione. Każda religia przemija. Czy to nie śmieszne? Przemija system wierzeń, który jest niczym więcej a usystematyzowanym zbiorem myśli, wierzeń intelektualnych, przekonań. A w ludziach pozostaje to, co ludzkie. Dlatego też powstał Antychryst - by odwołać się do tego, co ludzkie, emocjonalne, pierwotne i czyste. Nie jest jego zamiarem potępiać ale krzesić.

(fragment)
Była taka szwalnia kiedyś, gdzieś na Śródmieściu, akurat ani na tkackiej, ani bawełnianej, ale gdzieś bliżej rynku, jednak pomiędzy wysokimi murami osiedli, których tynki można śmiało określić jako wczesny rozkład pośmiertny, jednak dalej tętniły jakimś tam, nędznym życiem, które nie znało powietrza innego, niż smród spalin, papierosów, kocich i ludzkich szczochów i innych fekaliów. Zresztą całe mury były pokryte ogromną liczbą wymiocin, czasem, jeśli iść tędy późno przez noc, nie wiadomo [...]