W ludzkiej skórze czuję się jak w dołku
...w tym miejscu jest pustka intelektualna, tzw. przestrzeń, w której rodzą się pomysły, zamiary i ewentualne roszczenia względem własnej osoby...
W tej pustce dochodzi do dziwnych zjawisk. Jednym z nich jest moje lenistwo. Przez jego wrodzenie we mnie, omijam szerokim łukiem coś takiego jak przemyślenia. Ciągle wracam na początek stworzenia, do samej emocji. Gdy już uchwycę najdrobniejszą z nich, albo silnie drżący rodzaj doznania, przestaję istnieć. Nie robię tego na umyślnie. [...]

jestem gotowy by stwierdzić — tak właśnie wygląda ideologia

rysują nas słowem na końcu pobrudzą twarze grymasami

o wschodzie słońca i gorącym powietrzu do którego nozdrza

mają trudność z przywyknięciem/psychologia potrafi to wyjaśnić

ale niczym nie różni się od malarstwa nawet najbardziej

realistyczne przedstawienia pozbawione są ruchu zatrzymano je [...]

/Siedzę posępny, nastroju chorego na rzeczywistość/

Leczą mnie z wierszy. Słowem i spojrzeniem. Wypłatą.

Ciągłym rzucaniem z miejsca na miejsce. Leczą mnie z wiary.

Wydrukiem na poczcie, paragonem ze sklepu,

sięgającym po złotówkę bezdomnym.

Rusza mnie ten widok i sam ruszam szybciej. Chciałoby się rzucić [...]