Nie wiem, czy jestem Artystą lub nawet artystą. Nie określam siebie w tego rodzaju kategoriach od czasu, gdy skończyłem liceum plastyczne. Wtedy byliśmy artystami, w niedojrzałym pojmowaniu nie tyle sztuki, co artyzmu, melanżu, dziesiątków fajek, narkotyków i alkoholu. Wtedy, równolegle do buntu młodzieńczego byłem artystą. Moje przeżycia kreowały sztukę, moje doświadczenia umacniały mocne postanowienie tworzenia. Z biegiem lat być może mój zapał ustąpił miejsca rozterkom życia codziennego. W kontekście tych [...]

(Prolog)

Kamień spada, by uderzyć w lustro. Sieć pęknięć i powikłań, zbiegów losu, i zdarzeń nie po myśli. Struktura świata, chaotyczna, omylna, mimo to bezbłędnie trafia w emocjonalność człowieka, wyciąga co lepsze, żuje w ustach jak padlinę, wypluwa. Zostają szczeliny w skałach, małych punktach zaczepnym ze światem zewnętrznym. Wątpliwości mają tam gniazda. Siedzą cicho i spokojnie. Czekają na moment, w którym mogą napuchnąć, eksplodować, rozerwać pancerz człowieka i zostawić go w rozsypce. Moment [...]

Człowiek, tym bardziej Kościół nigdy nie rozumieli koncepcji Antychrysta. Oczywiście jest prawdą, że Kościół zostanie zniszczony przez Antychrysta. Jednak nie stanowi on jednostki, samej w sobie, a wyłącznie pojawia się w formie reprezentanta. Stary Kościół przemija. Jego przywileje, pozycja społeczna runęły i procesu tego nie sposób odwrócić. Jest to moment w których Antychryst wstąpi na ścieżkę ognia i zniszczenia. Jednak jedyną ofiarą będzie Kościół sam w sobie. Antychryst powstał dla człowieka. Powstał jako przepowiednia. Zwiastun tego, co nieuniknione. Każda religia przemija. Czy to nie śmieszne? Przemija system wierzeń, który jest niczym więcej a usystematyzowanym zbiorem myśli, wierzeń intelektualnych, przekonań. A w ludziach pozostaje to, co ludzkie. Dlatego też powstał Antychryst - by odwołać się do tego, co ludzkie, emocjonalne, pierwotne i czyste. Nie jest jego zamiarem potępiać ale krzesić.