Na ruchomych piaskach stoję,
Z cisza w sercu zamkniętą.
Moje Perłowe życie zamilkło!
W głowie gąszcz myśli,
Na twarzy krzyk wypisany.
Unoszę się nad swoim ciałem,
I rozpaczliwie przez palce patrzę.
Wyschły łzy moich martwych oczu.
Sens już powoli tracę.

Moje serce to niebo, emocje to ptaki które wędrówki po nim robią

Nie ma tu wichury odkąd jesteś w tym świecie

Nie ma burz, i nie ma problemu bys mogła rozdmuchiwać tu dmuchawce

Chciec i móc i działać

Nie biegać w zgiełku, tylko przeżywać, być, a nie bywać

Wiedzieć i być pewnym że pędzlem namiętnym ruchem malujemy życie.