Jest czas na wszystko, czas na błędy młodości i na mądrość starości, jest czas bycie produktywnym i na leniwe spędzanie dnia, jest czas na kreatywność i czas na brak weny, jest czas na miłość i czas na nienawiść. Sztuka polega na tym by nie pomieszać czasów.

Nigdy nie zadowolisz wszystkich, tak jak nigdy wszystkich nie ochronisz, ale myśl, że cokolwiek nie zrobisz nic nie zmieni, ta bezsilność...

Tak powoli płynie się przez życie, od zwycięstwa do zwycięstwa przez morze porażek.

Każda frytka była kiedyś ziemniakiem, ale nie każdy ziemniak stanie się frytką.

Słowa mają moc której należy się szacunek, ale muszą to być odpowiednie słowa, wypowiadane przez odpowiednią osobę i w odpowiedniej chwili.

Czy jest się złym człowiekiem jeżeli manipuluje się ludźmi w ich interesie nie swoim? Czy źle jest jeżeli "rozstawiając figury na szachownicy" nie kierujesz się swoim zyskiem, a dobrem innych? Nie mam zamiaru przestać, ale dziwnie jest słyszeć, że jestem dobrym człowiekiem kiedy wiem co robię...

Kiedy nie wiesz co dalej, zrób pierwszą rzecz która przyjdzie Ci do głowy. Tak, mam na myśli drzemkę.

Chciałbym porozmawiać ze sobą z przeszłości, nie po to żeby mu dawać rady czy przed czymś przestrzec, ale żeby przypomnieć sobą jaki byłem.

Dobrze jest wrócić do normalności, nawet jeżeli Twoja normalność nie jest normalna dla innych.

Przeglądałem swoje myśli tutaj zamieszczone sprzed lat i dochodzę do wniosku, że młodszy ja nie był tak głupi jak cały czas mi się wydawało.

Zrobiłem się zbyt ważny dla zbyt wielu. Stałem się zbyt dobry dla wszystkich. Wziąłem za dużo na swoje barki...
A teraz kiedy już nie mam siły, ani pomysłu jak sobie z tym poradzić jest za późno by się wycofać.

Kiedyś prosili mnie bym się nie zmieniał, posłuchałem... Szkoda tylko, że ciągła zmiana była i jest moją stałą.

Praca w gastronomii jest jak palenie papierosów, mówisz wszystkim, że chcesz to rzucić, ale w głębi serca za bardzo to lubisz.

Jestem zły, właściwie to wściekły. Jestem smutny, samotny wśród ludzi których kocham i którzy kochają mnie. Odpycham tych którzy chcą mi pomóc, a potem płaczę, że muszę radzić sobie sam. A najsmutniejsze jest to, że wściekły jestem na siebie za to jaki jestem.