Czy miłość uczciwa jest
gdy rzuca pod nogi kłody
czy sprawiedliwa jest
gdy łez słonych tyle na poduszce
i ślady zostawia
odciski stuletnie
przez chwilę zapatrzona
uchodzi z nas jak powietrze.

Szukasz we mnie dzikich fascynacji,
gdy mi z głodu serce burczy.
I niedoborem wspomnień
tracę energii cząstkę.
Tasiemiec wyczekiwania
wyżera cenny tlen z mych uczuć.
Oczy moje dziórawe,
jak niedobór wapnia w kościach.
A usta bez czerwieni,
mimo iż ciepłu krwi podlega.

A teoria biologii jest przy mnie wyłącznie historią.

Ciszo ciemności,
zimny puchu milczenia
rozkładasz me myśli
na części westchnienia.
Ubijasz, upychasz
pustkę w mym sercu
i patrzysz,
jak lecą wspomnienia
bez sensu.

Bez blasku i w mroku [...]

Głupie mam serce
pełne wzruszeń
i złości chwilowych.
Zepsuty w nim rytm
i bieg przestawiony.
Szmery w nim słychać
jak bzyczenie samotnej pszczoły.
A ruch w nim powolny
jak liść samowolny.

Durne mam serce [...]