- „Alarm dla łączników… alarm bojowy dla łączników…” -
… głośny krzyk podoficera dyżurnego wyrwał ich ze świetlicy. Od kiedy zostali wyznaczeni na łączników, takie alarmy zdarzały się dwa, trzy razy dziennie. Wszystko w ramach treningu, by w czasie poniżej dwóch i pół minuty, stawić się przed wartownią i biurem oficera dyżurnego, niedaleko bramy głównej koszar. Normalnie, przy zwykłym alarmie, nie mieli problemu. Dobiegali w czasie trochę ponad minutę. Gorzej, gdy ogłaszano alarm bojowy. Za [...]

[Skierniewice ~ cz. I.2]
(przed drugim spotkaniem, Skierniewice, maj AD 2023)

[...] - „Jurek, oddawaj wycior, masz swój przy broni…” - prawie siłą wyszarpnął Jurkowi wycior.
- „No nie, Jurek do ku… nędzy” - zaklął - „… oliwiarkę też „pożyczyłeś? Co się z tobą dzieje”
- „Nie wkurzaj się, Grzesiek, to przez ten wczorajszy list z domu. Z magazynku broni zabrałem tylko broń, reszta została na półce”-
Faktycznie, wczoraj dostał list z domu a w nim [...]

[...] Oboje wiele w życiu przeszli, gdyby każda rana duszy i serca miała swój obraz w bliźnie ciała, ich skóra by wyglądała niczym grzbiet krokodyla... lub innego ohydnego stwora. Wiele jej pomógł, i na odległość i teraz, choć sam nie określał tego jako coś wielkiego, ot... ludzka życzliwość. Zresztą nie była mu dłużna, sama świadomość, że istnieje, że gdzieś jest i pamięta o nim, zawsze dużo dla niego znaczyło, chyba więcej niż jej obecność tutaj. [...]

[...] Jej oczy, pełne strachu i [...]

… kiedy Pan Bóg wygnał Adama i Ewę z raju, a trochę czasu już minęło, żal mu się zrobiło ludzi. Zdecydował się więc dać im szansę na powrót do Edenu. Jako że w każdej zrodzonej kobiecie była cząstka Ewy, a w każdym mężczyźnie cząstka Adama, postanowił to wykorzystać. Sprawił, że każda Ewa będzie miała przeznaczonego sobie Adama. Każdy Adam będzie miał przeznaczoną sobie Ewę. Postanowił, że jeżeli przeznaczeni sobie Adam i Ewa odnajdą się. Jeżeli pokochają tą Miłością prawdziwą i szczerą, [...]

… stał samotny, z nikłą pochodnią, na szczycie bezmiernej góry. Tyle wieków, tyle religii przeminęło, a On nadal czeka na tego jednego, jedynego. Tego, który z potrzeby serca i samej miłości zechce Go poznać, zaprzyjaźnić się. U stóp góry, niby Morze Czerwone, kłębią się ludzie. Gnani panicznym strachem, obłąkanym pożądaniem, pilnowani batem w ręku tych, co sami się sługami jego obwołali. Zniesmaczony podniósł wzrok… i nikły uśmiech nadziei okrył Jego twarz. Na horyzoncie dojrzał samotną postać, bez strachu i pożądania, wpatrzoną w Niego. „Tak to on”, pomyślał, „ten oczekiwany… ateista"!…

[z cyklu: „Okiem Ateisty – Dla Inteligentnych”]

... często, gdy do drzwi frontowych nachalnie ktoś stuka, idę w drugą stronę, do drzwi kuchennych. Tam już czeka mój "zwyczajny niezwyczajny" przyjaciel. Często przychodzi sam, czasami z kimś potrzebującym. Przychodzi, by się ogrzać, odpocząć, napić wody. Przychodzi, by porozmawiać i pośmiać się, choć czasem i zapłakać. Bardzo lubię te krótkie, niezapowiedziane wizyty... często tęsknię i niepokoję się, gdy zbyt długo go nie ma...

... a ci u drzwi frontowych? Przecież jest tam wywieszka

"Dla przyjaciół wejście tylko od strony kuchni. W tym domu domokrążców i pośredników nie przyjmuje się"...

[z cyklu: "Dla Inteligentnych"]

… niezadowolony i zniechęcony wszystkim, szedł wolno korytarzem, lekko utykając na jedną nogę. Od urodzenia miał z nią kłopot… „szpotawość stopy”… tak to określali. I tylko to, wszyscy, w nim dostrzegali, oceniając jak wyrzutka i nieudacznika. Lecz nie tylko to było przyczyną jego zniechęcenia i niezadowolenia. Głównym powodem był cel tej wędrówki, wędrówki do Sali Posiedzeń, gdzie czekały go wstyd i kara, za przegraną wojnę z własnym Ojcem…

… kochał i szanował Ojca, chyba najbardziej spośród [...]

… „Już czwarty dzień czarownik nieustannie dręczył uwięzionego węża. Morzył go głodem, przypiekał na węglach, uderzał kamieniem w rurę”…

… „Wieczorem bębny uderzyły w rytm wojennego tańca. Na plac przed domami wyległa cała wioska. Czarownik pojawił się przybrany w dużą, spiczastą maskę. Na szyi jego chrzęściły naszyjniki z psich i ze świńskich zębów oraz z małych muszelek. Ciało miał od stóp do głów pomalowane czerwoną, białą, żółtą i czerwoną farbą. W prawej ręce trzymał czaszkę [...]

[A] Część Ewcia. Nad czym tak myślisz?
[E] Ooo, Adam, część. Zastanawiam się nad zadanym wypracowaniem.
[A] Jaki to temat?
[E] "Czy ateista może być zbawiony. Porównaj go ze znaną ci postacią".
[A] E tam. Łatwizna. Porównaj do łotra z Golgoty.
[E] Masz na myśli Dyzmę? Banał, pewnie wszyscy będą o nim pisali. Potrzebuję coś ekstra. Wiesz, coś nowatorskiego i nieznanego.
[A] Hmmm, niech pomyślę. A może Robin Hood i jego banda? Tego nikt nie wymyśli.
[E] Robin Hood? A co on, i banici z Sherwood mogą mieć wspólnego z ateizmem?
[A] No wiesz. Ich też, szeryf z Nottingham i inni możni okrzyknęli odstępcami. Ścigali, zabić chcieli jako zdrajców prawa. A jednak król Ryszard "Lwie Serce" nie tylko Robin Hooda nie kazał ściąć, banitów powiesić. Ułaskawił ich i jeszcze nagrodził...

„Wiec mówisz, że mnie kochają… że nie jestem dla nich ciężarem?” Któryś raz z kolei, od wielu dni, zadała to samo pytanie. „Tak, tak jest” – po raz kolejny skłamał.

„Kłamczuch” – odrzekła – „A teraz opowiadaj, ale szczerze. Jaki był Twój ojciec. Tak mało go znałam… stanowczo za mało” – teraz nie musiał kłamać. Lodzia pytała, on odpowiadał. Mijały minuty, nie liczył ile. Nagle poczuł mocniejszy uchwyt na swej dłoni. Lodzia z trudem oddychał, coś [...]

„Napijesz się wody?” - spytał. „Tak” – padła zdawkowa odpowiedź. Podchodził do stolika, gdy usłyszał pytanie, szybkie jak strzał z broni…

„… czy Ty pojmiesz mnie za żonę?… Zaskoczony odwrócił się w jej stronę… „Cooo?…” Powtórzyła wolno i dobitnie… „… czy chcesz pojąć mnie za żonę?…

„Oczywiście, Kasiu… choćby jutro…”. Już dawno postanowił, „ta albo żadna”.

„Nie… nie jutro…” - w jej głosie usłyszał determinację - „… nie jutro… dzisiaj… dzisiaj, tu i teraz…”. Podszedł bliżej, spojrzał jej w ciemne oczy i półszeptem odrzekł - „Tak, chcę pojąć Cię za żonę… nawet dzisiaj… nawet tu i teraz…”. Odpowiedziała delikatnym pocałunkiem… i lekkim krokiem, jakby pozbyła się jakiegoś ciężaru, wyszła z pokoju…

..."nie masz prawa się w to wtrącać" - młoda, niespełnotrzydziestoletnia kobieta, stała przy stole i była wzburzona. Odważna, męża i dzieci w domu nie było. Obok, przy tym samym stole, siedziała jej siostra, a jego pasierbica. I wtórowała siostrze, reszta towarzystwa się nie wtrącała. Od dawna był przeciwny tej pracy córki, od samego początku, od chwili gdy właściciele się pobili jak mafiosi. W ruch szły młotki i jakieś noże, żona wróciła wtedy wystraszona jak nieboskie stworzenie. A mimo wszystko [...]

... pewne młode małżeństwo byłoby bardzo szczęśliwe gdyby nie mały zgrzyt. Otóż młoda żonka wiedziała, że jej mąż nie znosi kupowanych potraw. Jeszcze za czasów narzeczeńskich unikał restauracji i barów. Postanowiła więc sama gotować. Niestety, małżonek nie był zadowolony. Niby nie krytykowal, zjadał wszystko. Ale czuć było, że nie je z apetytem. Starała się jak mogła. To gotowała dania wykwintne lub egzotyczne. To znowy tradycyjne i regionalne. Zbierała przepisy z prasy i telewizji. Pytała swojej i jego [...]