W bliskości dusz, karmimy uśpione doznania,
pośród bicia serc szepczemy czułe wyznania,
żarem uczuć rozdzieramy niebios namiętności,
finezyjnie wypełniając chwile magią czułości.

W niespotykanym tańcu miłości szybujemy,
zwiedzając wstydliwe zakamarki, palców opuszkami,
pieścimy delikatnie muśnięciami skrzydeł motyla,
uczucie samotności, kradnąc bliskości ramionami.

Horyzont pragnień niecierpliwie osiągamy,
usta malując szkarłatem, pocałunków subtelnością,
na pięciolinii dotyków piszemy siebie od nowa,
przesiąkając do głębi akordów namiętnością.

W sercach schowani, muzyką ciał spełniamy marzenia,
iskrzącymi źrenicami rozpalamy wulkany pragnienia,
ubrani tylko w blask onieśmielonego księżyca być chcemy,
ognistym deszczem gwiazd na krańcu w sobie spłoniemy.

Dedykacja sercem RღR
aut.~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
04.07.2021

Anioł śmierci wyrwał mu ją z ramion,
pośród łez zostali bezlitośnie rozdzieleni,
na wieki już został ze swoim bólem sam,
choć byli w sercach sobie przeznaczeni.

Niczym prosto z nieba upadły anioł,
błąka się spowity mrokiem cierpienia,
rosa wspomnień maluje mu przygasłe źrenice,
rozdarła mu skrzydła umierająca nadzieja.

W klepsydrze czasu dobroć całą przesypał, [...]

W odbiciu jego oczu zniknęła bezpowrotnie...
ODESZŁA, najczulszy szept już jej nie wskrzesi,
bolesnymi wspomnieniami usłaną ma przeszłość,
powracał do nich, zawsze raniąc serce do krwi.

Cierpienie łzami rzeźbi mu nowe blizny,
dusza jęczy raniona kolejnymi cierniami,
ogień mrocznych myśli parzy jego skronie,
popiół z uczuć przesypuje między palcami.

Okryty szczelnie boleści płaszczem, [...]

Spływasz z duszy poezją niczym ciepłym deszczem,
każde Twoje słowo rozkwita z miłości, bądź cierpienia,
jest odbiciem czystych myśli i duszy nieskażonej,
melancholią skreślone...poematy na nieboskłonie ukojenia.

Poezję wypełniasz wędrówką serca nad czasem minionym,
szelestem smutnych słów i szczęściem oddalonym,
odnajdując nadzieję delikatnością pióra wzruszasz,
radosnymi nutami struny zapomniane subtelnie poruszasz.

Często stąpam myślami delikatnie pomiędzy wersami,
nie mogę przestać, tak mocno dotykasz [...]

Serce krwawi, potargane minionymi uczuciami,
zimną pustkę przeszywam drżącymi dłoniami,
w źrenicach otchłań, brak w nich odbicia Twojego,
spieczone wargi ponownie szukają muśnięcia miłego.

W duszy spękany mur powstały z szarości,
skóra wciąż błaga o dotyk pełen czułości,
w uszach tylko drażniąca cisza wiąże pętami,
umysł szaleje, nieukojony Twoimi szeptami.

Niczym żebrak błagam wyciągniętymi rękami [...]

Zastygłaś już na zawsze w moich źrenicach,
w moich oczach jednak tylko smutków garść,
uwielbiałem subtelny zapach skóry Twojej,
bo tylko szczęście pachniało właśnie tak.

Już nie wiem jaki aromat czułości ma miłość,
na dnie mej duszy schowam na zawsze swój żal,
wiatr rozwiał Twoje uczucia i spojrzenia troski,
deszcz zmył dotyków ślady, odeszły zapomniane w dal.

Moja dusza stłamszona sztyletem ostrych słów,
poranione bliznami serce, w zimnie uczuć przygasło,
gwiazdy swoim blaskiem nie kwitną dla mnie na niebie,
słońce za smutek utkany z chmur na zawsze już zaszło.
Jednak...
Wciąż pojawiasz się w moim oku i znikasz,
boś Ty, niczym łza...boleścią z niego spływasz.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.03.2021

Z mojego oka powoli spływa ostatnia zimna łza,
gdybyś w nią spojrzała, mogłabyś w niej dostrzec,
smutki malowane spojrzeniem samotnej duszy
i ból brakujących już dotyków naszych serc.

....a teraz.
Obok siebie spokojnie leżymy przez innych zapomniani,
gdzie głęboko w jałowej ziemi jesteśmy pochowani,
nad nami tylko bez oczu ruiny pomników aniołów wyblakłych,
z dala od raju, w miejscu kochanków wyklętych i upadłych.

Grzeszną miłością na wieki zostaliśmy skalani
skradaliśmy Bogu dla siebie tamtej bliskości czas,
zostały w mokrej od łez ziemi tylko dwa nagie szkielety,
nigdy nie będzie NAS tak jak byśmy tego chcieli, śmierć rozłączyła nas.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.02.2021

Gdy księżyc srebrem maluje aniołom skrzydła,
poświatą sennych wspomnień powieki Twoje barwiąc,
okryty peleryną ciemnej nocy do Ciebie przychodzę,
Twoje niespokojne dotąd sny cichym szeptem kojąc .

Warkoczem z gwiazd otulam Twoje zmęczone ciało,
bliskością uczuć otwarte rany serca zasklepiając,
schowam Cię już na zawsze w swych źrenic blasku
z głębin wspomnień, wszystkie te bolesne zabierając.

Na końcu drogi...
Słabnie mój oddech , senność niepostrzeżenie nadchodzi,
życie bez naszej bliskości to dla serca zbyt bolesne męki,
gdy światło duszy przygasa, w głowie mam tylko jedno marzenie...
W Twoim ostatnim spojrzeniu zgasnąć pragnę na wieki.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
13.02.2021

Wracam wciąż do Ciebie każdym dniem z przeszłości,
pośród być może wspomnień bolesnych i niechcianych,
chwilowym drżeniem powietrza wywołuje myśli niepokój,
znikam nieuchwytny w ciszy słów niewypowiedzianych.

Minionymi dotykami przyszłość naszą piszę,
poskładać nimi chcę Twoją strzaskaną duszę,
stąpając ostrożnie pośród cierni serca,
ukoić bliskością jego ogromny ból pragnę.

Bezlitośnie szeptem oplatam Twoje nieufne serce,
znów niegasnącą tęsknotą wnikam w poszarpaną duszę,
nie potrafię zniknąć na zawsze...nie zapomnij o mnie...
Odbiciem nadziei w głębi Twych oczu wciąż być muszę.

Inspirowane jakże drogą przeszłością.
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
31.01.2021

Z okazji Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia składam
wszystkim tu zaglądającym wszystkiego najlepszego
i samych najpiękniejszych uczuć niosących dobro.

Życzę Wam szczerze moi Drodzy — zdrowia i szczęścia
w całe Wasze przyszłe życie, strumieniem się wlewającego,
dni spokojem płynących w gronie najbliższych,
szacunkiem i zrozumieniem po brzegi wypełnionego.
Prawdziwej miłości i niepowtarzalnych uczuć życzliwości,
życzeń szczerych pośród najcieplejszymi ramionami,
by w chwilach, gdy do stołów zasiadać [...]

Pośród wspomnień, kurzem mijającego czasu okrytych
zmierzamy ku przyszłości przez innych zapomniani,
na krawędziach poranionych uczuć wciąż dryfujemy
wspólną przeszłością niczym pajęczyną na zawsze splątani.

Żyjąc obok siebie, obejmujemy wciąż zimną pustkę ramionami,
boleśnie o wspomnienia swoje wrażliwe serca obijając,
przyciągając siebie stęsknionym wzrokiem niepewnym
pośród łez samotności, nadziei dotykiem szukając.

Nie pozwólmy więcej by ucichła jedyna dla nas nadzieja,
osuszmy rosę rzęs, przecinając ciszę gorącymi oddechami.
Tęczę zapomnianych uczuć malujmy drżącymi wargami,
wplatając jej cudowne barwy, pomiędzy wspólnymi marzeniami.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
13.12.2020

Żyję jak chcę nie podlegając przyjętym schematom,
jestem i zawsze będę już tylko sobą,
nie żałuję żadnego dnia, ani uczynku swojego,
wiem, że tak miało być i chcę iść dalej raz obraną drogą.
Całą swoją przeszłość z nawiązką spłaciłem,
mogę niedręczony przeszłością spokojnie spać,
jestem w miejscu, gdzie nie jestem nikomu nic winien,
przeszłości wyrzutów sumienia nie muszę się już bać.

Zrzuciłem ograniczające dotąd mnie okowy,
jestem szczęśliwy i żyję, tak jak chcę.
Blisko siebie mam tylko wyjątkowe osoby,
które dały mi miłość, przyjaźń i cenią mnie.
Zamknąłem już na zawsze w swojej pamięci
niechciane okruchy przeszłości,
a wraz z nimi ludzi niewartych
mojego cennego czasu...tym bardziej miłości.

Z chaosu myśli wyrwane...

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
05.12.2020

Przyznaję...nigdy nie byłem idealny.
W przeszłości niechcianej wciąż
wiele błędów świadomie popełniałem,
często sięgając w bólu mrocznego dna,
niewłaściwych wyborów dokonywałem.

Zawiodłem wielu ludzi, którzy mi zaufali
i we mnie swoje wielkie nadzieje pokładali,
lecz, nawet gdyby można było ponownie cofnąć czas
i wiedziałbym to wszystko, co wiem teraz,
znów jak kiedyś mógłbym te same osoby wspierać...

Nie chciałbym już niczego w swoim życiu zmieniać.

Z chaosu myśli powstałe...
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
28.11.2020

Smutek znów maluje Twoje spojrzenie
zimnem swym chwyta serce-niespodziewany,
usiadł jak cień cicho obejmując Ciebie,
zupełnie przez nikogo niechciany.

Deszczem znów spłynęły Twoje źrenice
w potokach słów niechcianych,
upadasz bezsilnie na krawędziach umysłu
osamotnieniem chwil niezrozumianych.

Jeśli tylko bym mógł ...

Chciałbym skraść całe światło gwiazdom,
wyjątkowy blask Twoim smutnym oczom przywracając,
płynąc na szmaragdowych falach zaufania,
cichym szeptem ponownie w Tobie się rozgaszczając.

Tchnieniem nadziei Twój wielki smutek oswoić,
żal minionych chwil ciepłym dotykiem ugasić.
Z nieskalanych piór anielskich nadziei użyczyć
i niegasnącą jak ramieniem na zawsze otulić.
Dedyk.
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.11.2020