Otchłanią uczuć wyznacza życia bieg,
pośród resztek wspomnień spopielałych,
przesypuje fragmenty strzaskanej duszy,
w ciernistej koronie marzeń zapomnianych.

Zamyka pod powiekami cienie przeszłości,
ramiona jego pełne nieczułej samotności,
w sercu zostały odłamki ich łez szklanych,
w klepsydrze minionych dni przesypywanych.

Po omacku błądzi niczym ślepiec,
krocząc labiryntami przeszłości,
dziś te ścieżki tak zimne i mroczne,
pozbawione na zawsze jej serca bliskości.

To dla obojga już koniec drogi ....
Milczącemu przewoźnikowi Charonowi
wręczył ostatnią złotą monetę,
dając sercu oczyszczające ukojenie,
odpłynął w martwą Hadesu stronę.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
22.05.2022

Może i w moich oczach widać
niegasnący szept smutków,
pod przymkniętymi powiekami
zarysowują się wciąż
bolesne kształty chmur z przeszłości,
a duszę i serce
okrywam płaszczem bolesnych ran.
To jednak tylko pozory...
By pod maską ulepioną z bólów lat minionych
chronić wszystko to co mi najdroższe,
w bezpiecznej przystani swojego serca
skryć Cię na zawsze przed niezrozumieniem
i nieżyczliwością tego świata
...bo po cóż mi wszystkie jego barwy?
Skoro mogłoby w nim zabraknąć najpiękniejszej
...Twojej.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
10.10.2021
Myśli przeszłością pisane ...

Zbyt krucha, zgasła niczym gwiazda,
w jego kochających ramionach umarła...
uczucia umilkły pod przymkniętymi powiekami,
ich cisza na wieczność jego serce rozdarła.

W mrocznych zakamarkach wciąż zmysłami brodzi,
samotną duszę pali popiół marzeń straconych,
wędruje ubrany w płaszcz niechcianych wspomnień,
brak już JEJ odbicia w źrenicach przygaszonych.

Niemilknące echa z przeszłości, [...]

Zbyt wrażliwa by żyć...odeszła...
samotność tak niespodziewanie nadeszła.

Samotny i zagubiony w obcym już świecie,
kolejnymi upadkami znaczy ścieżki żywota,
uparcie,niechciana wkrada się samotność,
serce zatrute,ponad jego siły to strata.

Gubiąc w sercu odcienie tamtej miłości,
z głową spuszczoną w nieznane dryfuje,
krzyk skargi niczym grom obija się o niebiosa,
już palących łez przeszłości nie czuje.

Upadając, błaga o choć jeden kojący dotyk,
usuwający jak kiedyś z duszy boleści cienie,
czując tylko pustkę ramion,przekracza granice bólu,
obłęd bezsilności maluje mu spojrzenie.

poddał się...
Serce i klucz do szczęścia...sił resztkami,
wyrzucił na zawsze do nieczułej czarnej otchłani.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
04.09.2021

Zbyt wrażliwa,by żyć...odeszła.
W uszach wciąż słyszy jej ostatni szept.

Pozostał sam,sączy gorycz wszechświata,
pogrzebał głęboko nadzieję wraz z marzeniami,
garść smutków zgasił na zawsze źrenice,
przedziera się przez życie sił resztkami.

Powracająca przeszłość raniąc cierniami,
skrzydła niepostrzeżenie nad nim rozpościera,
otula zmysły bolesnym uczuciem bliskości,
zatraca nieubłaganie duszę,zmysły odbiera.

Płynący nurt rzeki niechcianych zdarzeń,
bolesnymi łzami drąży twarz kolejnymi zmarszczkami,
mroczna pustka jego domem,w zapomnieniu umiera,
raniony uczuć niezapomnianych odłamkami.

Ponoć w szumie płaczących wierzb,
do dziś słychać ich serc gasnący szept.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
28.08.2021

W bliskości dusz, karmimy uśpione doznania,
pośród bicia serc szepczemy czułe wyznania,
żarem uczuć rozdzieramy niebios namiętności,
finezyjnie wypełniając chwile magią czułości.

W niespotykanym tańcu miłości szybujemy,
zwiedzając wstydliwe zakamarki, palców opuszkami,
pieścimy delikatnie muśnięciami skrzydeł motyla,
uczucie samotności, kradnąc bliskości ramionami.

Horyzont pragnień niecierpliwie osiągamy,
usta malując szkarłatem, pocałunków subtelnością,
na pięciolinii dotyków piszemy siebie od nowa,
przesiąkając do głębi akordów namiętnością.

W sercach schowani, muzyką ciał spełniamy marzenia,
iskrzącymi źrenicami rozpalamy wulkany pragnienia,
ubrani tylko w blask onieśmielonego księżyca być chcemy,
ognistym deszczem gwiazd na krańcu w sobie spłoniemy.

Dedykacja sercem RღR
aut.~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
04.07.2021

Anioł śmierci wyrwał mu ją z ramion,
pośród łez zostali bezlitośnie rozdzieleni,
na wieki już został ze swoim bólem sam,
choć byli w sercach sobie przeznaczeni.

Niczym prosto z nieba upadły anioł,
błąka się spowity mrokiem cierpienia,
rosa wspomnień maluje mu przygasłe źrenice,
rozdarła mu skrzydła umierająca nadzieja.

W klepsydrze czasu dobroć całą przesypał, [...]

W odbiciu jego oczu zniknęła bezpowrotnie...
ODESZŁA, najczulszy szept już jej nie wskrzesi,
bolesnymi wspomnieniami usłaną ma przeszłość,
powracał do nich, zawsze raniąc serce do krwi.

Cierpienie łzami rzeźbi mu nowe blizny,
dusza jęczy raniona kolejnymi cierniami,
ogień mrocznych myśli parzy jego skronie,
popiół z uczuć przesypuje między palcami.

Okryty szczelnie boleści płaszczem, [...]

Spływasz z duszy poezją niczym ciepłym deszczem,
każde Twoje słowo rozkwita z miłości, bądź cierpienia,
jest odbiciem czystych myśli i duszy nieskażonej,
melancholią skreślone...poematy na nieboskłonie ukojenia.

Poezję wypełniasz wędrówką serca nad czasem minionym,
szelestem smutnych słów i szczęściem oddalonym,
odnajdując nadzieję delikatnością pióra wzruszasz,
radosnymi nutami struny zapomniane subtelnie poruszasz.

Często stąpam myślami delikatnie pomiędzy wersami,
nie mogę przestać, tak mocno dotykasz [...]

Serce krwawi, potargane minionymi uczuciami,
zimną pustkę przeszywam drżącymi dłoniami,
w źrenicach otchłań, brak w nich odbicia Twojego,
spieczone wargi ponownie szukają muśnięcia miłego.

W duszy spękany mur powstały z szarości,
skóra wciąż błaga o dotyk pełen czułości,
w uszach tylko drażniąca cisza wiąże pętami,
umysł szaleje, nieukojony Twoimi szeptami.

Niczym żebrak błagam wyciągniętymi rękami [...]

Zastygłaś już na zawsze w moich źrenicach,
w moich oczach jednak tylko smutków garść,
uwielbiałem subtelny zapach skóry Twojej,
bo tylko szczęście pachniało właśnie tak.

Już nie wiem jaki aromat czułości ma miłość,
na dnie mej duszy schowam na zawsze swój żal,
wiatr rozwiał Twoje uczucia i spojrzenia troski,
deszcz zmył dotyków ślady, odeszły zapomniane w dal.

Moja dusza stłamszona sztyletem ostrych słów,
poranione bliznami serce, w zimnie uczuć przygasło,
gwiazdy swoim blaskiem nie kwitną dla mnie na niebie,
słońce za smutek utkany z chmur na zawsze już zaszło.
Jednak...
Wciąż pojawiasz się w moim oku i znikasz,
boś Ty, niczym łza...boleścią z niego spływasz.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.03.2021

Z mojego oka powoli spływa ostatnia zimna łza,
gdybyś w nią spojrzała, mogłabyś w niej dostrzec,
smutki malowane spojrzeniem samotnej duszy
i ból brakujących już dotyków naszych serc.

....a teraz.
Obok siebie spokojnie leżymy przez innych zapomniani,
gdzie głęboko w jałowej ziemi jesteśmy pochowani,
nad nami tylko bez oczu ruiny pomników aniołów wyblakłych,
z dala od raju, w miejscu kochanków wyklętych i upadłych.

Grzeszną miłością na wieki zostaliśmy skalani
skradaliśmy Bogu dla siebie tamtej bliskości czas,
zostały w mokrej od łez ziemi tylko dwa nagie szkielety,
nigdy nie będzie NAS tak jak byśmy tego chcieli, śmierć rozłączyła nas.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.02.2021

Gdy księżyc srebrem maluje aniołom skrzydła,
poświatą sennych wspomnień powieki Twoje barwiąc,
okryty peleryną ciemnej nocy do Ciebie przychodzę,
Twoje niespokojne dotąd sny cichym szeptem kojąc .

Warkoczem z gwiazd otulam Twoje zmęczone ciało,
bliskością uczuć otwarte rany serca zasklepiając,
schowam Cię już na zawsze w swych źrenic blasku
z głębin wspomnień, wszystkie te bolesne zabierając.

Na końcu drogi...
Słabnie mój oddech , senność niepostrzeżenie nadchodzi,
życie bez naszej bliskości to dla serca zbyt bolesne męki,
gdy światło duszy przygasa, w głowie mam tylko jedno marzenie...
W Twoim ostatnim spojrzeniu zgasnąć pragnę na wieki.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
13.02.2021