Kolejny raz odbijam się od ścian echem Twoich słów, czując ból i żal, że już nie idziesz sam, że Twoich ramion zamknięte dla mnie kraty bram..

W krzyku ciszy, pośród bezradności umysłu, stoję obdarta z uczuć licząc na cud , że kiedyś pojawi się moja szansa.

Bliskość, która rani nie powinna nigdy mieć miejsca między ludźmi wysokich lotów inteligencji