Niezręczne sytuacje lubią rodzić się w zaćmieniu alegorii, której cień pada pod kątem bezradności.

Podświadomością ludzką ogółu kierują mądre głowy, które żerują świadomie, historią przodków pożeraczy.

Poznając dogłębnie świat, uważaj by nie utonąć w obłudzie.

Jak ptaki nad jeziorem poszukujemy pokarmu i prawdy o nas samych...
Czasami zanurzamy się, by poznać głębie...czasami się topimy...
Czasami odlatujemy, bo robi się zbyt tłoczno...czasami, czasami powracamy...

Prawda zawsze gryzie się z fałszem, więc jeżeli coś do mnie mówisz...bądź szczery, bo możesz sobie przygryźć język.

Wielkość grzechu to suma siły ognia i powierzchownej skali zgliszczy.
Wynikiem upadłego anioła jest głębia skażonej gleby.

Nie tylko serce bandziorem, bo i złodziejką uczuć może być rozpusta.
Różnica jest taka, że serce czeka do wyjaśnienia śledztwa.
Rozpusta ucieka z miejsca zbrodni.

Uczucia i rozrzucać wiatr obcej duszy potrafi, często na pustynię, gdzie tylko burza emocji-bo raz chłód, raz płomień załamania.
Fatamorganą oazy dwóch serc...polarnej skamieliny do łez.

Słowa lubią sadzić ironię, by w środku zakorzeniały się gorzkie owoce, podlewane wrażliwością.

Cisza czasem i czarownicą na miotle, przynoszącą zamęt duszy pośród martwego echa...

Wolność słowa to wędrówka myśli, której towarzyszem jest sumienie.

Szczęście z obojętności to taki nienarodzony uśmiech, którego płodem lubi kołysać znużony los...

Jasnowidzący, nawet należycie taktownej wdzięczności, potrafią wywróżyć odejście-gdy los przygląda się, w chwili czarnej magii...