Człowiek zraniony leci ku niebu
do tego ciepła, co rodzi cytrusy i pomarańcze
na połamanych skrzydłach lśni kropla krwi
zastygła w poezji przodków

Podniebną rzeką z nadzieją mknie

bo tylko tam zrastają się blizny.

Milczeniem zamykam przeszłość niewygodną
może kiedyś stanie na progu serca mego

ale już za późno na łzy...
niepotrzebne

Płynie we mnie włoska krew,
myśli często wędrują pod włoskie słońce...

jest coś takiego w polskiej ziemi
co nie pozwala się oderwać
i odlecieć...

Jedni uśmiechają się darem natury,
drudzy muszą się wysilić,
żeby stworzyć grymas " uśmiechopodobny ".

Świadomość błędu bywa usprawiedliwieniem
- nie zwalnia jednak od powinności jego naprawy.

Jeśli kiedyś rozsypię się szczęściem,
to tylko w Twoich ramionach
mężu...

;)

Czasem trzeba odejść daleko i zwolnić uścisk ukochanych dłoni
- żeby zrozumieć, jak blisko są serca...

Nie ma kobiet niewrażliwych, są tylko niedopieszczone pięknem.
I tylko te potrafią być najbardziej przykre dla własnej płci.

Przykro patrzeć kiedy upada człowiek.
Smutek ogarnia serce, kiedy upadając rzęzi nieludzkim głosem.
Rozpacz - gdy leżąc, ostatkiem sił zostawia brudny ślad, na tym, co dobre w bliźnim.

W takiej chwili chce się aż przytulić bezdomnego psa i popatrzeć w jego samotne, stęsknione człowieka oczy.

Kiedy kochasz, głoś miłość całemu światu, rozkochaj słońce, niech pieści duszę, deszcz, niech obmyje smutek z zatroskanych twarzy, i wiatr.- niech niesie hen, daleko najpiękniejsze uczucia.
Może właśnie dzięki temu ludzie będą szczęśliwsi, a ci niekochani zamkną oczy zazdrości o miłosne spojrzenia. Świat zawiruje dobrem.

Od­bi­ci w echu czte­rech ścian sa­mot­ności, za­pomi­nają, że obok żyją ludzie.