Kiedy nadejdzie inny dzień...
I oddech nie będzie ciężarem
Kiedy odmieni się ten czas
I dzień nie minie z próżnym żalem...

I na co czekasz wciąż
Trzymając tą martwą nadzieję
Tkwiąc w klatce swoich win
Nie widzisz jak życie marnieje...

A gdyby tak jutra nie było
Czy przestal byś w końcu czekać
Zrobił byś wtedy do wszystko
Z czym teraz tak lubisz zwlekać?

Jest już za późno na miłość
Nie dotkniesz nigdy mojej dłoni
I nie utonę
w twych oczu bezkresnej toni...
Nie spędzi mi snu z powiek
roztrzepotane serce
Nie zmażesz mych smutków
Nie będę pragnąć więcej
Nie zdarzy się nam namiętność
I chwila co życiem całym
Za późno jest już na miłość
Czas zatrzasnąc duszy bramy...

Przecież Jesteś zawsze i wszędzie
Tylko ja zawodzę...
Opuszczam szkarłatną kurtynę swych win
Puszczam Twą świętą dłoń
Ślepnę milionowy raz
I jest tak samo
To mój tragiczny
Danse macabre
A Ty ...
Czekasz zawsze cierpliwie
Z miłością bez granic
Na moje przebudzenie

Dlaczego ciągle jestem taka głupia!?

Zabrałeś mnie na parę dni
Słów słodkich dałeś na wyciągniętej dłoni
Jak karmę wygłodniałemu psu...
Otuliłeś kocem ciepłym
Utkanym ze słonecznych westchnień...
Ciepło przenikało powoli
Zaczynając roztapiać zlodowaciałe serce
Martwe mętne oczy
Zaczynały nabierać szklistego blasku
Dostrzegłeś to ...
[...]

Nie mogłam ci zostawić
Mego serca kawałek
By poćwiartować i pożreć
Mógł go twój duch niespokojny...
Przez otwarte z impetem okno roztrzaskały się strzępy słów
O twardy i zimny bruk
Zimno, tak strasznie zimno...
Wzburzony wiatr porwał je
Zatańczył ostatni taniec
I rzucił w kąt
Niczym usunięte liście... [...]

Słyszysz jak szumi woda w parkowej fontannie...
Tak koi rozedrgane myśli i tłumi szum miasta.
Siadam niedaleko...
Zamykam oczy...
Odgarniasz kosmyk włosów z mojej twarzy
A jednak to nie ty ...tylko wiatr jesienny...
Kiedy pragnąć przestanę tej czułości?
Kiedy skończy się tęsknota za niemożliwym?
Nie potrzeba pompatycznych słow
Nie chce mówić frazami poetów wielkich...
Ale w środku tak głęboko pragnę
Choć raz, choć na chwilę poczuć
Co znaczy Miłość...

Nie chce już milczeć i wstydzić się pragnień...
Nie chce strachem zaznaczać czasu...
Lecz ufać od dawna już nie potrafię.
Tych ran za wiele było i zbliźniała moja dusza...
Życie nad to bywa mi więzieniem i tą niemożnością
Co odpędza sen z moich ciężkich powiek...
Cicho...
Niech już nie krzyczy to roztrzaskane serce
Słyszysz?
Szumi fontanna...

Zamknęłam ją
w najgłębszym zakamarku
duszy...
opadły żelazne kraty...
tępo zazgrzytał zamek
a łańcuch dzwonił i dzwonił ...
pętając coraz mocniej
gdy się szamotała
zdziwona...

zdradzona...
Nie już nie możesz istnieć...
Zrezygnowana zmarła
nie dowierzając ciągle
że czeka ją tylko zapomnienie.

Aż nagle po latach...
Dotknąłeś słowem
A ono roztrzaskało
Tamto więzienie ...
Niepotrzebnie?

Nie zapisanych tyle chwil
umknęły jak spłoszone ptaki
a jednak w głębi duszy
pozostał ślad
narodzonych westchnień
i zachwytów ...
A innym razem
bywa tak i zjawia się
podobna chwila ...
Nadchodzi nagle
nie wiesz jak... [...]

do duszy twej dziś piszę list
tak bardzo nieporadnie
list bez adresu
bo dusza twa
gdzieś zaginęła nagle

szukałam jej
w zakamarkach dnia
i w nocach tak bezgwiezdnych
a nawet tam
w plejadach gwiazd [...]

Zastygło pióro nad kartką
białą niczym skrzydło anielskie
a myśli takie ulotne
żądne szat cesarza

Carte blanche
Swoboda
Wolność
Piękno
Emocje
A jednak ręka niepewnie
Skreśla tych kilka słów

W duszy wybuchła niepewność
Wstydem przyprawiona
Czyż niczym myśli
Gdy słowem jasnym
ubrać ich nie można?

Tylko to pragnienie
Głód największy
By za zasłoną słów
Odnaleźć to co serce skrywa...

Zerwane czerwone korale
Utkane z kropelek krwi
Zbieram pieczołowicie
Przez niezliczone dni

I jedna kropelka szczęścia
A druga kropelka łzy
Tak zbieram swoje korale
W kropelkach zaklęte sny…

Ta droga taka kręta
Nieznane kolejne dni
Lecz w sercu żywa nadzieja
Ta miłość co krąży w mej krwi

I.A.Sz. 03.08.2020

Istnieją miejsca bez zapomnienia
Gdy wracasz po żmudnej podróży
Gdy serce było w rozsypce
Zagubił się anioł od duszy

Przychodzisz i siadasz w kąciku
Jak w ciepłym przytulnym zapiecku
I grzejesz zziębnięte dłonie
Budzi się radość jak w dziecku

Rozmyślasz o swojej podróży
Powietrze pachnie rumiankiem
A myśl wędruje w te strony
Gdzie noc wita się z rankiem

Strudzony po takiej wędrówce
Gdzie wytyczone nowe szlaki
Odnajdujesz tamto spojrzenie
choć nie kwitną już tamte maki

I.A.Sz.2020

gdy ktoś chce tak po prostu być
trwać z pomocna dłonią 
i słuchać 
i podać czasem chusteczkę 
zaklętą w słowo

to tak po prostu...
jest... 
pomimo i wbrew

nie pozwoli zabłądzić  [...]

Dotknąć Nieba
I w sercu poczuć żar
I bezmiar Twej miłości
Gdy śmierć Twa stała się pieczęcią
I naszym ratunkiem...
Z każdym krokiem
Coraz bliżej mi
Do Twych Ojcowskich ramion
Lecz pozwól jeszcze mi tu śnić
I czuć jeszcze chociaż chwilkę
Promienie słońca i we włosach wiatr
Nim smakiem nieba
Staną się dni
Gdy droga dobiegnie końca.

Dziś myślę i czuję inaczej, 
choć okna i drzwi zatrzaśnięte
z uśmiechem wspominam 
nasze spacery
i światło w oknach 
gdy serce było zmarznięte

I choć już inny rytm
dniom wyznaczony
i żal za utraconym czasem
i łzom już płynąć nie pozwalam... [...]