nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę
ale świat skończył się już dla mnie dawno
nie było wybuchów, powodzi
a Ziemią nie wstrząsnął diabeł
ale mój umysł ogarnął mrok

w ciemności kłębią się koszmary
słów nigdy niewypowiedzianych
one duszą mnie i przekrzykują mój krzyk
one są głośniejsze niż lwi ryk

nie słuchaj przepowiedni fałszywych proroków
świat skończy się inaczej
dla każdego

nie idź proszę w tamtą stronę
nie idź do Hadesu
tam czekają potwory z Twoich koszmarów
tam nigdy nie doczekasz cierpienia kresu

uwolnij się z więzów i ucieknij strażnikom
nie oglądaj się za siebie, nie zniknij w milczeniu
pokonaj demony, aby nie pogrążyć się znów w nieszczęściu
poświęć się życiu, nie pozwól
zginąć marzeniu
proszę Cię tylko o jedno
nie idź do Hadesu

nie płacz gdy będziesz stał nad moim grobem
bo prawdę mówiąc nigdy nie żyłam
byłam jedynie marnym wrakiem człowieka
szkieletem obleczonym w ludzką skórę
nie płacz, ja całe życie błądziłam

podlewaj chryzantemy rosnące
na cmentarzu mego ciała
niech kwitną tam gdzie leży me serce gorejące
na znak że o mnie pamiętasz

nie wiem kiedy zwiędły wszystkie kwiaty
pozostawiając po sobie jedynie opadnięte płatki
pamiętam jak kiedyś stały w wazonie
i z radością patrzyłam się na nie

nawet kawa straciła swój smak
nie jest ani słodka ani gorzka jak piekło

nie pytaj dlaczego choć uśmiecham się gdy z Tobą rozmawiam
moje oczy są puste a usta wykrzywione w grymas
który kiedyś zwykłam zwać uśmiechem

nie pytaj dlaczego
siedzę nad kartką papieru i nie piszę nic
bo nie wiem jak opisać mam co czuję
ani dlaczego