Otwieram oczy i w mrok się patrze
Myślę o Ani więc już nie zasnę
Gdy jej nie widzę czuje że umieram
Liczę sekundy i w męczarniach się poniewieram
Jestem jak świeczka która się wypala
A gdy zgasnę zniknę w bezdennych otchłaniach
I tak mija noc cała podczas rozmyślania
A wraz ze świtem wraca moja wiara

Gdy czytam ten tekst Adama Mickiewicza
To mnie ten rym mocno za serce chwyta
Lecz ja już znam odpowiedz na pytanie
"Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?"
Bo gdy teraz przy Ani moja dusza czas spędza
To moje serce całe w szwach pęka
Nie znam mej miłości granic
Ale wiem że przy jej pięknym uśmiechu
Dla mnie wszystko bladnie w pośpiechu
Zostaje tylko ona w pośród śnieżnej bieli
I zasypiam niespokojnie w wielkiej nadziei
Że zostanie otulona w kwiat mej miłości czerwieni.

Nie zmienimy przeznaczenia, tym kim jesteśmy oraz tym kim byliśmy. Nie zmażemy błędów przeszłości i nie zmienimy teraźniejszości, życie jest to pasmo porażek większych i mniejszych przeplatane chwilowymi zwycięstwami, które dają trochę nadziei po to aby porażka jeszcze bardziej bolała.