Chłód obojętności rozbudza
zmysły rozczarowania.
Nastaje czas ognia,
czas buntu,
czas niczego.
Znajdź trop,
nie patrz na cień ludzi masek.
Światło nie roznosi się samo.
Bądź nim.
Żyj w nim.
Otwórz to.

Istniejesz w dwóch światach
i nie rozumiesz
że mat błyszczy
jesteś upalnym latem
jesteś zimą stulecia
nie kochasz tego raju
chcesz do uzdrowiska dusz
sensowność bytu
przytłacza twe ramiona
ciężkość niezrozumienia
powoduje odcisk na sercu
ale czy chcesz to uleczyć?

tu jest ciemno
niezrozumiałe cienie
dookoła tkwią
kręcę się w kółko razem z nimi
tańczymy w rytmie łez
a serenada strachu
uzupełnia kąty ścian
nie te dźwięki nie łączą się z powietrzem
jesteśmy tylko my
i jak uwierzyć?