,,Jechaliśmy jednym torem, a wagony odczepione,
Rozklejony nie rozkolejony, jednym słowem,
Czasem uronię kroplę pod okiem Amundsena,
Czasem posłucham Jazzu, czasem zapale Jazza,

Życie z tobą bez stresu, niemożliwe jak algebra,
Związki są z magnesu, a fizyka to nie chemia
Moje perpetum mobile, to chlanie bez dna,
Twoje perpetum boli mnie, bo to lanie wody bez dna,

Ten Związek nie był pewny, jak czas równoległy,
Nigdy nie było w pełni, nigdy nie było pełni nocą,
Przez chwilę byłem pewny, że życie z Tobą,
To będzię piękny lot - odleciałem za wysoko."

,,Zanim rodzinę założę,
to zadbam o harmonię,
Bo nie chcę wyjść z rodziną na zdjęciach,
tak jak mówi stare przysłowie"

,,Jak ten Posejdon,
wylałem morze łez,
Ujrzałem sedno,
co ma wiele den,

Wszystko mi jedno,
bo jestem Polifem,
Ślepcem który widzi,
tylko gdy zapada w sen,

Te Myśli mam niebezpieczne gdy piszę,
Igrają za często z cerberem bracie,
Przez to że gram jak Orfeusz na Lirze,
Zbyt łatwo otwiera się przede mną Hades

Jestem Tym, niechcianym dzieckiem jak Herakles,
Zesłałaś na mnie węże - a ja pokazałem klasę,
Pokonałem je sam, nie raz w nie równej walce
Niesprawiedliwie Hera, zabrała ojca i matkę"

Napisałem go rok temu. Jest dość osobistym wierszem, obranym w metafory, pozdrawiam!