Na powłoce oddechu serca
Para skroplona niczym łza ścieka -
Kropla napięcia zatacza się i skręca
W stronę cienia w dół ucieka,
By przyjrzeć się bacznie demonom
Spod łóżka grubo otulonej naiwności
koce zaprzeczenia nie uchronią
przed tymi potworami beznadziejności.
W mroku szepty się plączą
"Toż to straszne, toż paskudne!"
Gdy ciche pogłoski się łączą
Wszelkie nadzieje są złudne -
Już za późno, już krwią zalewa się serce
Drży Strach, drży Bólu powieka
Depresja ostrze zaciska w swej ręce
Broń trucizną Samotności ocieka.

Witaj mętliku uczuciowy w mojej głowie! Mimo, że odwracam się do Ciebie plecami, Ty wciąż wskakujesz mi na barana.

Kilka wersów szczęścia lub żalu
znów znika i pojawia się pomału
Gdy mijają te dni upalne i gorące,
po burzy wychodzi znów słońce.
Jedno przez drugie się przeplata
otacza zimna zawieja i ciepłe lata.
Z zapałem bawimy się w meteorologów
póki śmierć nie zawita do naszych progów.
Bo nie jeden przewidzieć chce sam
do jakich uda mu się dotrzeć bram.
Droga do celu - szczęścia wiecznego
równowagę burzy człowieka żywego.
Bowiem na klęskę każdy gotów być musi,
nawet gdy los tak powodzeniem kusi.