"...Zapomniałam już o tym uczuciu pustki w sercu i gonitwie myśli w umyśle. Niepotrzebnych myśli, które mózg zabrał do siebie przez cieniutkie żyłki wraz z krwią z naszej największej czerwieni w organizmie."

Jak dwie zapałki. Jedna zapalona o drugą. Obydwie płoną. Razem... Nagle jedna gaśnie. Zapaliła serce drugiej, a teraz każe jej przestać płonąć. Tak nagle. Niespodziewanie. Okrutnie. Boleśnie.