Lato w chłodną jesień nam się zmieniło
Upalne słońce, deszczom miejsca ustąpiło
Liście co niedawno świeżością promieniały
Wraz z przyjściem jesieni poumierały
Czas na ludzkich twarzach zostawia ślad
Domalowuje siwych włosów, dopisuje lat
Teraźniejszość w przeszłość się przeradza
To co kiedyś leżało, teraz się przechadza
Wszystko wokół się ciągle zmienia
Na zmianę rodzi, umiera, przemienia
Tylko serce Twoje wbrew logice niezmienione
Ciągle tak samo zimne i nieskruszone
Po raz setny wszystko się zmieniło
A Twoje serce wciąż jest jakie było..

To chyba nie był nasz czas
płomień zapalił się i zgasł.
Jak polny kwiat na cienkiej łodydze,
natrafił na burzliwy wiatr
i zamiast się pokłonić na ziemie spadł.

To na pewno nie był nasz czas,
wiatr samotnie hula, szumi las.
Przewróconych drzew jakoś mniej szkoda,
jakby to była ich wina, wyrażona zgoda.
By paść w mech i w ciszy zapomnienia
próchnieć przez wiele lat swego istnienia.

Lecz gdyby to był nasz czas,
zapłonęłoby Twe serce jak słońce na miliardy lat.
Nie straszne byłyby nam burze i błyskawic blask.
Stojąc dumnie jak pomnik przyrody
podziwialibyśmy wszystkie wschody i zachody,
splecionymi korzeniami, nie zwaliłby nas czas...

Mam serce gorące!
Mam serce kochające!
Mam serce podpisane.
Na zamówienie wyprodukowane.

Masz ręce wymagające!
Masz usta kapryszące!
Serce kiedyś zamówiłeś.
A dziś się rozmyśliłeś.

Mam serce gorące!
Mam serce kochające!
Mam serce odrzucone.
Więc może być wyrzucone.

Masz oczy niezaspokojone!
Masz marzenia niespełnione!
Więc się rozmyśliłeś.
Po moje serce wróciłeś.

Miałam serce gorące!
Miałam serce kochające!
Cierpliwie na Ciebie czekało.
Lecz wyrzuciłam bo od łez zardzewiało.

Oddechem otulam twe nagie ciało,
morze pieszczot gwałtownie wezbrało.
Wylewa się leniwie na twe usta i szyje,
rozkosz u stóp naszych się wije.
Całuję cię głodnym spojrzeniem,
karmiąc się twym westchnieniem.
Tej nocy dobijesz do lądu nieznanego,
przez burzę zmysłów Oceanu Wielkiego.
Schodząc na ląd z duszą na ramieniu,
smakować będziesz dreszczy w upojeniu.
A ja będę twoją ziemią obiecaną,
przez Boga dla ciebie wybraną.
Stąpając boso po moim wzruszeniu,
wiecznością zachłyśniemy się w milczeniu.
Słońce nieśmiało na wschodzie nam wróży,
nieunikniony kres nocy, koniec podróży.
Na twarzach szczęście wciąż nam wykwita.
Ty jesteś odkrywcą, ja lądem
… zostałam zdobyta.