"Urzekły mnie twe oczy, jak jezioro,
mógłbym w nich skąpać się,
lecz czy uda mi się znów wypłynąć,
Wydostać na brzeg, pochłaniają mnie jak narkotyk,
nie mogę wydostać się.
Nie mogę przestać o nich myśleć, znów zapadam się,
Chcę walczyć, obudzić się,
Może to tylko sen…"

Tysiące mil czasu szmat dziś wczoraj jutro
Ciebie będzie mi brak
Ucieczka ta daremna jest gdziekolwiek
Jestem nie ma cię
Uśmiech i promienie słońca a ma tęsknota
Ciągle rosnąca
Gwiazdy i ptaki na niebie one wiedzą
Że nic nie zastąpi ciebie

Na niebieskim obłoku wylegujesz, Boże, się, W błogim śnie, Morze modlitw, kościoły twe, Czy to wszystko obojętne ci jest?
Dzieci twe w głodzie, cierpieniu i krwi, Ty nie widzisz nic, usłysz ich krzyk, Już czas zakończyć cierpienie, te przynieść ukojenie dziś i piękne dni, Jedno skinienie, jeden gest, może to zmienić, tak trudno ci jest.?.
Wstań obudź się

Serce rozpostarłem, ducha oddałem,
Myśli przelałem, z nieba spada anioł upadły,
Bez skrzydeł, bezlitośnie zraniony, upadek nieuchronny jest,
Oczy pełne łez, potok wylewa się złamany, oblały.

Na ziemi leżę, próbując podnieść się,
Silny duch wstanie, serce zrośnie się, skrzydła znów otworzę,
Ulecę już sam, wolności tu nawet lżej bez ciebie.

Znowu wstaje dzień, czas znów robić minę do tej gry, By iść przez życie, nie otwierając się, zamkniętym być. To maska, to nie ja, gdzie moja prawdziwa twarz? Chowając się za fałszywym ja, ukrywając ból i strach.
Zniszczona niewinność w mej głowie tkwi, Za ścianą chowam ja, czy umiem sobą jeszcze być? Czy tam głęboko to jeszcze ja, jak przezwyciężyć strach znôw Sobą być, odsłaniając mrok, szukając światła, niczym ćma.
Podaj mi rękę, wydostań mnie, nie umiem o tym mówić, Co kiedyś spotkało mnie

Nie zobaczę już uśmiechu twego
Nie usłyszę już słowa dobrego
Nie dane nam było uścisk i miłości dar
Nim oczy wyleją morze łez
Nim serce z rozpaczy rozpadnie się
Nim zaleję mnie gniew nienawiści żal
Nim twarz twoją rozwieje czas
zapamiętać chcę nasz najpiękniejszy dzień ..

Myśli i słowa zatarte, nic dziś nie warte, Czasu piach sypnęły gdzieś, przewinął przez palce się, W ciszy odpłynę mrok i światło pochłonie mnie, Nic nie zabiorę, kto zapamięta mnie, liść na wietrze ptaka śpiew jak gwiazda spale sie
rozwieją się wątpliwości me czym jest śmierć czy wspomnisz mnie uronisz łzę

Wzniosłaś mnie ponad szczyty, gdzieś.
W gwiazdy srebrzyste wzbiłem się
Ty i ja, nie ważny cały świat, ciała splecione jak konary drzew, chwilą zatraceni.
Serce szaleją, dotyk i żar, miłością związani.
Czas zatrzymał bieg. Sekundy, minuty zlewają się, bez końca oddani w tańcu, związani."

Ślepcem chcę dziś być, nie ujrzeć cię,
po co spoglądać gdzieś, kiedy nie można cię mieć?
Pustka w mej głowie, chcę dziś bez serca chcę być,
nie czuć już nic, zapomnieć chcę, obudzić się.
bez reki być by nie dotknąć cię i usta węż by nie całowały cie
i smak słodki twój i zapach który zniewala też
Wszystko to weź, odejdź, już bym zapomnieć mógł.
.

Czy to pogaduszki me, czy za tym wszystkim skrywa się wiersz,
Podążając przez życia bieg, odkrywając romantyczną cząstkę mnie.
Opowiedzieć wam dziś o miłości, che pięknej jak wiatr, która przemyka gdzieś,każdy by ją złapać chciał lecz ona niedościgniona jest a może
Zatrzyma się, zostanie tu. To uczucie rozpala mnie znów, chcę wyrzucić je. Ten kto
Złamane serce miał, to wie, jaki ból tam może skrywa się. A ty pozwolisz wejść mu dziś, gdy puka u twych drzwi, dobrze zastanów się nim znów, zapomnisz się