Ogrom miłości
płynie kroplami

przysięgą na chwilę
pewnym krokiem przerwaną

bezpieczni w kokonie
opuszczamy schronienie

dzieci śmierci
zasypiamy w jej ramionach

Płoną pochodnie
rozpalone do czerwoności
noc wije w ciemności wianek

pobiegnę na przełaj ku nadziei
ogrzana miedziany blaskiem
dotykając bosymi stopami ziemi

krzyczę rozdzierając ciszę
wytrwam do końca!
na przekór złemu.

Grażyna Przybylska

Światło każdego dnia
po przebudzeniu

zwodzi rażąc w oczy
hasłem:,,nie ma litości"

dygocze jak listek na wietrze
w eterycznym świecie przyzwyczajeń

skażony od początku życia
anioł upadły w płatkach róży

Rozlewisko złożonych zdań
treści wypisanej przez życie
porażek,drobnych zwycięstw
samotne turne pamięci

olbrzymi raj przestrzeni
piękna wschodu i zachodu
roślin dyszących nadzieją
słonecznych promieni

kropelek drobnej rosy
kolorów miesięcy
doznań w przyrodzie
czystej poezji