Lubię deszcz smętny deszcz
taki co to siąpi pod drzewem
czasem mży innym razem tańczy
mój ci on- przemoknięty
-zziębnięty kochanek

Lubię też po nim parujący
na polach Roztocza -czarnoziem
lubię deszcz który mgły obmywa
błądzące po polach -ospałe

Lubię deszcz zmywający łezki
w pomarszczonej twarzy zabłąkane
lubię deszcz który daje odetchnąć
wyschniętej na popiół -Matce Ziemi

Przytłaczała horyzont ciemna chusta
tam za lipą w cieniu zapomnienia
butwiał marmurowy pomnik
Matka Boska przechodziła
cichutko pamięcią skinęła
czarny konar go objął
gdzieś na niebie
wybudził się
promyk
święty
chociaż chmury swym ciężarem [...]

Być albo nie być
kiedy byty walczą
a może ich nie ma
a jest tylko zazdrość
może to nie oni
tylko ich zachłanność
walcząca o JESTEM
rzucona pomiędzy

Zając zasnął sam na miedzy
lis utopił w szambie ozór
jeleń zjadł natkę na działce
a kto zlizał wszystkie barcie
może to bezpańskie trutnie
pasące się na przygłupnie
w zreprywatyzowanej dziczy
na szlaku lessowej niszy
przy tyłku modela

Wiatr oplatał węzłem ciszy
dwie przydrożne brzozy
pejzaż zemsty okrył zniczem
pamięć zaginionych

Gdzieś w tarninie wegetując
zapomniany promyk
gra nokturnem nagich wersów
pośród leśnych dróżek

Czy woń białej kiści płatków
jeszcze wiosną zdoła
wczesną porą na rozstajach
czeremcha zachować

Niepoprawna starowinka
przygarbiona marzycielka
cichy pomnik martwych chłopców
wyrzeźbiony pod czeremchą
zdradą pokonanych

Obłok jesień pomalował brązem
nad polami snuje się wężykiem
z dymu wstążka

Na tle runa spadają dojrzałe
żołędzie
ktoś je ukradł
to ruda wiewiórka
ukryła je sobie
czym prędzej
pod wyblakłą zielenią
zakopała cenne skarby
w zimowej spiżarni

Pod moimi stopami
rozłożyłaś dywan z rzepaku
Naturo Matko

Przeorane skiby okryłaś
popołudniowym słońcem
z błyszczącymi listkami topoli
na rozszczepiającej się
linii horyzontu

W kolorowej scenerii
zawiesiłaś babie lato
u boku perspektywy wspomnień
zatańczyłaś tango z sarenkami
galopującymi w stronę światła

Ubrałaś suknię przemijania
we wzory różnobarwne

październik 2018 -

Deszcz natchnieniem
okrył ciszę-
przemoknięty złodziej
kropla duszę zawiesiła
pod wersem na spodzie

Wtem leciutko wiatr nią powiał
w zamglonej scenerii
szuka rymów zagubionych
przemoknięty dzięcioł

Obok siedzi niczym trusia
pracowity orzeł
na suchej gałęzi
w nie swojej pamięci
przy jego koronie
z połamanym wzorem

sierpień 2018

Ruszyły szare szeregi
z serc dzieci Warszawy
został uwity wieniec

U stóp ukochanej Ojczyzny
na szali historii złożono
wykpiony -honor

Sączy się gorycz stuleci
na szaniec rzucone marzenia
przebita wskazówka zegara
zgwałcona wola powstania

Słowa zapisze kronikarz
legendzie czas się pokłoni
zaśpiewa refren historia
koło zatoczą wspomnienia

I ruszą szare szeregi
to dla nich -na cokole
-ideologii - zostanie wyryta
-wieczna pamięć

I choć emocje już opadły
kanadyjka Grażynka
na spodnie naszyła lampasy
a na zęby założyła
bankowe plomby
na życzenie tłumu
a i Ataman w cwał popędził
poprzez puste stepy
byle jak najdalej
-przed siebie

Nadal snuje się po nocy
swąd palonej mitręgi
przepasany kirem głupoty
jeszcze tylko świerszcze
pocierają skrzydełka
w blasku spadających
perseidów-łącząc
przerobione strony historii
w tomy zapomnianych stuleci
wszak to właśnie historia
zawsze się w amnezji powtarza

sierpień 2018

Chmurom kłębiastym
w pas się pokłonimy
na obnażone ramiona
pierzaste obłoki
szybko zarzucimy
tak wystrojeni pojedziemy
na gapę do nieba
aby tam zapalić
zakazanego skręta
z zorzą polarną

Usiąść na niebieskim sklepieniu
w bujanym lazurowym fotelu
zapodać czarną polewę
kulistemu piorunowi

Wszystkie myśli rozpływały się
w tańcu ze skroplonym
- korowodem

Kołysał je w takt muzyki
-mgielny powiew
zasypiały nocne koszmary

W srebrnym borze zza
zazdrosnego knowania
udający kojota-znienacka [...]

Tuż obok komina
nieopodal dachu
żyła sobie liczna
-rodzinka
wygląda na to
że bez taty
ze złamanym
dziobem seniorka
nie bała się żadnego
-stworzonka
a do rudego Bolka [...]

Dźwięczącą ciszą
w świergocie ptaków
bur wita wiosnę

Srebrne korony
dotykiem nieba
wołają deszczu

Zawilce runem
-leśnym okryte
w lekkim muśnięciu [...]

Wrzosy pachną rozmoczonym latem
sierpień zebrał kłosy w wiązkę kłosa
tam zza wzgórza wyłania się
zachmurzony zachód
obłok dzionek zagubiony
różem przypudrował
nieopodal wiotkiej brzozy
na rozdrożu