Zauroczeni wschodem słońca
rodzący się dzień
tulimy bezinteresownie
w ramionach codzienności

u samego jego schyłku
tęcza ku niebu
podążamy bezpowrotnie

to wszystko co już za nami
zwodzeni marzeniami [...]

Burza napłynęła ze wschodu
na niebie zapadła ciemność
grzmoty złamane w przestworzach
pomrukiwały nad tęczą
kałuże koło boiska
pęczniały odgłosem kropli
aż przeciął je krzyk pioruna
zygzakiem owinął ciemność
uklękła przed nim jemioła
w konarze umilkły jęki
skinęła grusza zmęczona
owoce opadły w bezmiar

Wyznał credo Judasz
w mig ukrył obłudę
przybrał pozę błazna
świętoszek od jarzma
i poszła w tan bestia
z chimerą co mieszka
w kącie na zapiecku
a zegar jak tykał
tak tyka cichutko
wybija godziny
odmierza sekundy
nie słucha wyścigu
nie baczy na status
jak zawsze dostojny
w charyzmę bogaty
błędny rycerz

A ty nasz zachód odczaruj
bo nie ma już ani ciebie ani mnie
jedynie rozczarowanie tak na prawdę
obejmuje nas w talii na dowidzenia
zatrzaskując na okowach młodości
nordycką ideologię pętli
misternie dojrzewającą w naszej dłoni

Jeszcze tylko godność kroczy dostojnie
po oblodzonej alei
nieopodal pędzącego przed siebie
na złamanie karku- zaprzęgu
nucąc strofa po strofie- subtelnie
najważniejszą naszą piosenkę
tutaj na ziemi
wrzesień 2014

Można zabijać milczeniem
myślą która się budzi
złotym punktem
muśnięciem weny
kpiną wybudzoną z letargu
tylko dla zabawy
na potrzeby tłumu

Można zabijać słowem
które ciałem się staje
byle jak najwięcej [...]

Na tle miedzianego brązu
pod niepokornym niebem
przebija się przegrane słońce

Wybarwionymi kolorami cyjanu
wyblakłe liście oplatają
wolną od upałów -przestrzeń

Słońce tuli do zatroskanej twarzy
zwichrowane wiatrem -powietrze

Nie odwracaj się -proszę -
plecami do niego
każda jesień może przecież
być jeszcze- jakże piękna

Nazbieraj kasztanów
zatrzymaj czas na stałe
w pozszywanym przez Bartka
suwenirku

Gdyby nie poezja

Nie miałabym już po co trwać
Pośród niezapisanych kartek
Na marginesie niespełnionych lat

Na zewnątrz ciągle świeci
Ta sama- niezmieniona pustka
Po niebie tylko się wałęsa
Wieczny zwycięzca -czas
[...]

Drzewa na kamionce
kusiły wędrowca
sosny malachitem

Brzozy oranż li tym
odcieniem smolistym
świerki stare

Zakręt wodził przeszłość
karmił obojętność
jesień mu stopy obmyła [...]

Mgła opadła na powieki
twarz w szczęściu skąpana
łzy spragnione odpoczynku
i one ustały

W życia trudzie
głębią zmarszczek
sekund dokonanych

Aby odejść do nadziei
pani tej wygranej
i do wiary babim latem
jesienią splątanej
czasem pooranym

Milkną uśpione demony
Półmrok budzi dzień
Na równe nogi
Upojone mrokiem
Wygłodniałe oczy
Wywołały łysy księżyc
Zza kotary nocy

Błąka się on teraz
Niczym Emki lizak
Słodki nadgryziony
Po wspomnień bezdrożach
Na nieboskłonie nocy
Kołowate wspomnienie poety
Słoneczne zwierciadło
Na drodze mlecznej
W odbijanie światła
Zapatrzone - zaplątane

Przyklejone śnieżne płatki
opleciony konar watką
jakby w ręku dzierżył berło

dla zimowej poniewierki
odśnieżonej niedyskrecją
podszywanej wiatrem

Mocno przytwierdzone gwiazdki
zlane w jeden odcień jasny
oczekują chłodu

Już je słońce podpaliło
w wodę sploty zamieniło
wokół roztoczyło blask swój

Aby podarować niebu
sen na jawie -zimne lody
zamrażane bałwanami
podszywane wiatrem

Wodzi słońce po bezdrożach
wypatrując w półśnie mrozu
przy zorzy polarnej

Zza chmurek wyjrzało słoneczko
ban -damą związało powietrze
na babim lecie rozbłysło
tarninie skradło cierniste
biskupim pomalowało róże
szarzyzną osnuło nieduże
bezładne zimne pustkowie
zmurszałą sękatą dolę
aż listki nabrały kolorów
i czas się zatrzymał na korze
brzózki w sukienkach w grochy
wygięły swe talie w półmroku
a chmurki to niczym pop korn
wybiegły na toń nieba w otchłań
aby zawisnąć w bezruchu
owiane szelestem ciszy
ukołysane jesienią

wrzesień 2018

Oby można było
jeszcze raz tak pobłądzić
stojąc na wzgórzach przygody
po pas w falującym zbożu

Tam gdzie Matka Natura
wyżłobiła w oziminie
tajemniczy wąwóz

A na jego obrzeżach
rozłożyła brzozowy zagajnik [...]

Ciernistym zwartym splotem
kolczasty mur ochoty
listopadową wolą

Jałowe kolce ostrzy
czernią straszy wędrowca
nagi osamotniony

Ogarnia pustą przestrzeń
oddaniem wodząc wieczność
czeka na śnieżny powiew

Mami nieposłuszeństwem
jodełka tuz obok świerka
grudniem na wyprzedaży
gwiazdką w Betlejem

listopad 2017

Wierzba łzami się zalała
W słońcu warkocz swój skąpała
Na tą późną porę

Smukły modrzew płonie obok
W rudym kitlu ukrył słoje
Nie bacząc na szarość

Tylko kasztan jednobarwny
czarny zimny i uparty
odbijając cieniem konar
z bazyliszkiem toczy boje

Tam przy wejściu na podwoje
ludzkiej wyobraźni

listopad 2017