Gosia86rtk

I kiedy już się zadziało
Tak ciężko uwierzyć, że może być
Wyjście z odmętów bólu
Tylko gdzie tym razem?
Każdy oddech tak pełny myśli
Maluje obrazy na kruchym sercu
I gdy wszystko odejdzie
Tylko one zostaną
Jak rysy na szkle
Bo kiedy nie ma siły już stać
Mówią – klęknij…
A On pomoże Ci powstać

Nowy dzień;
Tańcząc w ciemnościach
Dostrzec promienie słońca
Poczuć je na skórze
Jak cudnie

Będąc blisko nie wiedziałam
Ile to może kosztować
Chwile zapomnienia
A teraz czas na zapłatę
Zostałam zupełnie sama

Ciemno a dzień dopiero co nastał
Poczucie wyobcowania
Sen wyczerpuje mimo zamkniętych oczu
Czy Księżyc wśród Gwiazd też może czuć się samotnie?

Nie słyszałeś
Rozpaczy i słodyczy w słowach
Nie widziałeś
Troski i obojętności w gestach
Dobrego i złego drżenia rąk
Nie poczułeś zupełnie nic
Pojawiłeś się ale szybko przeszedłeś
Zostały gruzy w których kiedyś skonam

Dziś…
Liście tańczyły z deszczem
Drzewa śpiewały wiatrem
A ja wśród nich wirowałam
Teraz już pusto.
Gdzieś tam w rogu,
cichutko, w cieniu
Siedzi sobie przeznaczenie
Może tym razem się uśmiecha
Tylko nie wiem
Czy do mnie czy do siebie
Czemu nie możesz być?
Znowu nic.

Tak chciałam tego
Myślałam – niech już będzie po
Tylko po czym?
Wcale nie jestem uwolniona
Wspomnienia nie mają poczucia czasu
Bez granic
Myśli krążą po głowie
Ile razy jeszcze jak rzeka zmienię bieg?

Może serce jeszcze młode
Może myśli tak niewinne
Jednak czyny tak dojrzałe
Kiedy życie łamie kołem
I kiedy sumienie znieczulone
Staczam się
A kiedy jestem już na samym dnie
Z nienawiści do siebie płonę

Gdzieś tam, głęboko w sercu
Istnieje nadzieja
Boje się własnych myśli i pragnień
Lecz ona odwagi dodaje
Że będzie dobrze
Los bywa przewrotny
Muszę iść po śladach mojej przyszłości

Spogląda na mnie Anioł
Siedzi sobie spokojnie w chmurach
Czuję Jego wzrok na skórze
Zastanawia się czy zejść do mnie
Ja nie zachęcam
To nie ten czas Kochanie
Lepiej Ci będzie u innej mamy…

Jak ten wzrok hamuje
Ocenia
Tych wszystkich ludzi
Dobrych, tak zwyczajnych
Dziś wiem, nie jestem sobą
Odnoszę wrażenie
Tak dosadne
Iż żadna decyzja nie była prawidłowa

Stoisz w tłumie, za szybą
Oglądasz ale tylko z zewnątrz
Oceniasz pozornie tak jak inni
A ja nie zawsze tworzę kolorową wystawę
Przestań się bać podejść i dotknąć

Nie wiem czy jesteś
Strach we mnie ogromny
Proszę Cię, odejdź
Nie możesz całe życie płacić za moje błędy

Na tak krótko zapomniałam
Jak okrutny potrafi być Jej dotyk
Och Miłość… wcale Cię nie zapraszałam