W bezdennej głębi wspomnień
Myśli toną codzienne...
Co było... co jest... co los przyniesie...
Nikt tego dziś nie wie...

Kto pierwszy zamknął furtkę
- a kto przekręcił kluczyk.
Dziś próżno tego dochodzić
- trudna to sztuka.

Pójdź w drugą stronę- tak będzie najlepiej.
Dość nieporozumień co serca kaleczą.
Czas otrze policzki, usunie z nich łezki...
Przyklei znów uśmiech, zanuci piosenki...

Byłam dla Ciebie STOKROTKĄ małą....
NIEPOSPOLITĄ- tak mnie nazwałeś...
PEREŁKĄ byłam, SŁODKIM ANIOŁKIEM,
I dałeś czuć się kimś wyjątkowym...

KRUSZYNKĄ zwałeś- czule i ciepło,
KWIATUSZKIEM SWOIM w zimie i w lecie.
I czar gdzieś prysnął, znaczenie zmienił.
Czuję się teraz zwykłą kobieta.

I chociaż czasem mnie jeszcze nazwiesz
ANIOŁKIEM, PEREŁKĄ lub swą KRUSZYNKĄ
To już nie to samo, brak w tym ciepełka...
Taka widocznie kolej rzeczy....

Spadła znienacka... Bez ostrzeżenia...
Najpierw niewinna i zakazana.
Miłość ogromna, Miłość gorąca...
Tak długo przeze mnie nie nazywana...

Z siłą gejzera wybuchła nagle,
Burząc porządek mojego świata...
Miłość tak inna od wszystkich znanych,
Miłość skrywana i uwielbiana.

I pokazała mi miejsca cudne
I nauczyła jak czerpać rozkosz
I dała tyle chwil wyjątkowych...
Miłość przepiękna i nieokiełznana.

I pokazała nadmorskie plaże...
I dała poznać smak leśnych polan...
Miłość przecudna, Miłość ofiarna...
Twoim imieniem w końcu nazwana.

Ból też mi dała... I moc zwątpienia.
Szlochając co noc w rąbek poduszki.
Miłość tak trudna i wymagająca.
Miłość tak inna od znanych dotąd...